Πολυμερές (πλαστικό) δακτύλιοι

Στην αυλή ενός ιδιωτικού σπιτιού μπορεί να υπάρχουν αρκετά πηγάδια: για πόσιμο νερό, αποχέτευση, συστήματα αποχέτευσης, αποχετεύσεις. Από τι είναι φτιαγμένα? Τις περισσότερες φορές από δακτυλίους από μπετόν, μια άλλη επιλογή είναι το πλινθοδομή ή ένα ατσάλινο συγκολλημένο σασί. Αλλά όλα έχουν μειονεκτήματα: είναι διαρροή, μπορούν να καταστραφούν από τη δράση του νερού. Οι πλαστικοί δακτύλιοι για ένα πηγάδι στερούνται αυτών των μειονεκτημάτων. Ας μιλήσουμε για αυτά περαιτέρω.

Πεδίο χρήσης

Τα πλαστικά πηγάδια έχουν πολλά πλεονεκτήματα. Το πιο σημαντικό είναι ότι είναι σφραγισμένα, δεν εισέρχονται σε χημική αντίδραση με το περιβάλλον και αλλάζουν αργά τις ιδιότητές τους. Το χαμηλό βάρος προσθέτει πλεονεκτήματα (μπορεί επίσης να είναι μειονέκτημα). Δεν είναι πάντα εύκολο να τοποθετήσετε πλαστικούς δακτυλίους για ένα πηγάδι και κοστίζουν πολύ.

Το σχήμα, το μέγεθος επιλέγονται ανάλογα με το σκοπό

Τα πηγάδια πολυμερούς μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ποικίλες ανάγκες - από την αποθήκευση πόσιμου νερού έως την οργάνωση αποχέτευσης και αποχέτευσης. Χρησιμοποιείται ειδικό πλαστικό, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του, επιλέγεται για το πεδίο εφαρμογής. Λοιπόν, εδώ μπορείτε να χρησιμοποιήσετε δακτυλίους πλαστικών πηγαδιών:

• Υπονόμος καταιγίδας.
• Σύστημα αποχέτευσης:
  • προβολή
  • πτώση
  • προκατασκευασμένος.
• Αποχέτευση (πηγάδια αποθήκευσης και διήθησης).
• Υδραυλικά συστήματα.
• Για την κατασκευή αγωγών καλωδίων. Τα πλαστικά φρεάτια καλωδίων επιτρέπουν την πρόσβαση σε καλώδια τροφοδοσίας και επικοινωνίας που είναι θαμμένα στο έδαφος.

Πολυμερές άμμο δακτυλίου h-200mm d-1000mm

Η αρχή της συναρμολόγησης ενός σφραγισμένου πλαστικού φρέατος. Εκτός από τους δακτυλίους, το κιτ περιλαμβάνει ένα κάτω μέρος, έναν κώνο και μια πόρτα

Τι μπορεί να μετρηθεί στα πλεονεκτήματα της χρήσης πλαστικών για πηγάδια; Πρώτον, η υγρασία σε οποιαδήποτε μορφή δεν μπαίνει μέσα στη μονοκόμματη θήκη. Αυτό ισχύει για το πόσιμο νερό. Αυτό είναι επίσης σημαντικό για τη συλλογή λυμάτων, καθώς και το γεγονός ότι τα περιεχόμενα επίσης δεν εισέρχονται στο περιβάλλον έδαφος με καμία μορφή. Εάν μιλάμε για αποστράγγιση και αποστράγγιση καταιγίδας, είναι σημαντικό τα τοιχώματα του δοχείου να είναι ομαλά και εύκολο να καθαριστούν. Και όμως - το πλαστικό δεν αντιδρά ούτε με το περιεχόμενο ούτε με το περιβάλλον.

Για την οργάνωση λυμάτων στην τοποθεσία, είναι πιο βολικό να χρησιμοποιείτε ένα προκατασκευασμένο πλαστικό αποχέτευσης

Ένας άλλος τομέας όπου οι πλαστικοί δακτύλιοι είναι χρήσιμοι είναι η αποκατάσταση. Το έργο δεν είναι εύκολο και επικίνδυνο. Η εργασία σε ένα ερειπωμένο πηγάδι, όταν οι κορμοί έχουν σχεδόν σαπίσει ή οι δακτύλιοι από σκυρόδεμα έχουν μετακινηθεί, είναι το ύψος της απερισκεψίας. Είναι πολύ πιο ασφαλές και πιο εύκολο να το επαναφέρετε με ένα ένθετο από πλαστικούς δακτυλίους από πλαστικό ποιότητας τροφίμων. Το μειονέκτημα αυτής της λύσης είναι η υψηλή τιμή και η μείωση του χρήσιμου όγκου. Μετά από όλα, το ένθετο πρέπει να είναι μικρότερης διαμέτρου, συν είναι κατασκευασμένο με ενισχυτικά.

Πλαστικοί δακτύλιοι για πηγάδι: υλικά

Οι πρώτες ύλες για την κατασκευή φρεατίων πολυμερούς μπορεί να διαφέρουν - από πολυαιθυλένιο ποιότητας τροφίμων έως ανακυκλώσιμα υλικά. Οι πλαστικοί δακτύλιοι για ένα φρεάτιο μπορούν να κατασκευαστούν από PVC (πολυβινυλοχλωρίδιο), υψηλής πίεσης πολυαιθυλένιο (LDPE), υπάρχουν πολυμερείς άμμος και πολυπροπυλένιο (PP). Για το κλίμα μας, μια τέτοια παράμετρος όπως η αντίσταση στον παγετό και ο αριθμός των κύκλων ψύξης / απόψυξης που μπορεί να αντέξει το υλικό είναι πολύ σημαντικός. Λοιπόν, το πάχος των τοίχων, το μέγεθος και ο αριθμός των ενισχυτών - όλα αυτά είναι επίσης σημαντικά και πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Οι πλαστικοί δακτύλιοι για τα φρεάτια κατασκευάζονται από πολυμερή. Υπάρχουν επιλογές από γυάλινα πολυμερή - για λειτουργία σε υψόμετρα

Το υλικό από το οποίο κατασκευάζονται οι δακτύλιοι του φρεατίου επιλέγεται, ανάλογα με τον σκοπό του φρεατίου. Για την εγκατάσταση ή επισκευή δεξαμενής πόσιμου νερού, το πλαστικό από πολυαιθυλένιο ποιότητας τροφίμων θεωρείται το καλύτερο. Επιπλέον, το πολυαιθυλένιο πρέπει να είναι πρωτογενές, χωρίς ακαθαρσίες ή πρόσθετα ανακυκλωμένου πολυαιθυλενίου (από ανακυκλώσιμα υλικά).

Για δύσκολα εδάφη - ανύψωση, άργιλος, ασταθής - είναι καλύτερο να παίρνετε πλαστικούς δακτυλίους με άμμο πολυμερούς Είναι παχύτερα (50 mm δεν είναι ασυνήθιστο), βαρύτερα. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα καθιστούν κατάλληλα για χρήση σε σκληρά περιβάλλοντα.

Μεγέθη, τύποι και ποικιλίες

Αν μιλάμε για ύψος, οι πλαστικοί δακτύλιοι για ένα πηγάδι μπορούν να έχουν ως εξής:

• μονοκόμματο σωληνάριο του απαιτούμενου βάθους (εισάγετε σε έτοιμα φρεάτια οπλισμένου σκυροδέματος).
• ένα τμήμα μήκους αρκετά μέτρων (ανάλογα με τον κατασκευαστή), το οποίο μπορεί να επεκταθεί με ένθετα στο επιθυμητό μέγεθος.
• τμήματα διαφορετικών υψών (από 20 cm έως 1 m) με κλειδαριά γλωττίδας / αυλακιού και λαστιχένια φλάντζα.
• ύψος δακτυλίου από 20 cm έως 150 cm με σύνδεση σπειρώματος.

Αυτός είναι μόνο ένας από τους κατασκευαστές. Άλλοι θα έχουν διαφορετικά μεγέθη

Θα πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι υπάρχουν επιλογές με κάτω και χωρίς πυθμένα, δακτύλιοι προσαρμογής για αλλαγή της διαμέτρου, καταπακτές με πλαστικά καλύμματα. Σε πλαστικούς δακτυλίους, καμπύλες διαφορετικών μεγεθών μπορούν να παρέχονται για τη σύνδεση σωλήνων, την εγκατάσταση αντλιών και άλλου εξοπλισμού. Υπάρχουν επιλογές για τα χαμηλότερα επίπεδα - με δυνατότητα αγκύρωσης. Δηλαδή, ολόκληρο το σύστημα μοιάζει πολύ με ένα σετ κατασκευής παιδιών με ένα ορισμένο σύνολο στοιχείων. Από αυτά τα στοιχεία, συναρμολογείτε τη δομή που χρειάζεστε.

Εδώ είναι μια αυλάκωση στην οποία τοποθετείται ένα ελαστικό παρέμβυσμα ή γεμίζεται με ένα πολυμερές σφραγιστικό δύο συστατικών (μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε σιλικόνη)

Η διάμετρος των πλαστικών δακτυλίων φρεατίων είναι από 60 έως 100 εκ. Αλλά πρέπει να κοιτάξετε, είναι εσωτερική διάμετρος ή εξωτερική. Για καλύτερη αντοχή στην πίεση του εδάφους, οι τοίχοι είναι κατασκευασμένοι με ενισχυτικά. Μπορούν να είναι 5 cm ή περισσότερο. Έτσι, με εξωτερική διάμετρο 90 cm, η εσωτερική διάμετρος θα είναι 78-75 cm (ανάλογα με το πάχος του τοιχώματος).

Ένα πηγάδι για πόσιμο νερό από πλαστικούς δακτυλίους: πώς να φτιάξετε

Οι πλαστικοί δακτύλιοι για ένα πηγάδι συνήθως εγκαθίστανται σε προ-σκαμμένο λάκκο. Μια τρύπα σκάβεται στο απαιτούμενο βάθος, η διάμετρος της οποίας είναι 150-200 mm μεγαλύτερη από τη διάμετρο των δακτυλίων που πρόκειται να εγκατασταθούν. Καλύπτουν το κάτω μέρος γεωυφάσματα - έτσι ώστε να μην γίνεται σίγαση. Το γεωυφάσματα πρέπει να εκτείνεται στα τοιχώματα των κοιλωμάτων κατά τουλάχιστον 50 εκ. Ένα στρώμα ερειπίων (περίπου 20 εκ.) Τοποθετείται πάνω του και το γεωυφάσματα αναδιπλώνεται. Η θρυμματισμένη πέτρα χρησιμοποιείται για το φιλτράρισμα του εισερχόμενου νερού. Επιπλέον, η σειρά εργασίας έχει ως εξής:

• Συλλέξτε το σωλήνα του απαιτούμενου μήκους. Κατά τη σύνδεση (αγκάθια ή νήμα), ο σύνδεσμος επικαλύπτεται με στεγανοποιητικό πολυουρεθάνης. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν συμπαγείς σωλήνες του απαιτούμενου μεγέθους. Μπορούν να φτάσουν τα 12 μέτρα, αλλά αν το βάθος είναι μεγάλο, θα υπάρξουν προβλήματα με την παράδοση.
• Το χαμηλώνουν στο λάκκο.
• Η θρυμματισμένη πέτρα χύνεται μεταξύ των τοιχωμάτων του λάκκου και του πλαστικού. Θα χρησιμεύσει για να εξουδετερώσει την άνοιξη.
  

  Μπορείτε ακόμη και να το χειριστείτε μόνοι σας

• Εγκαταστήστε το κάτω φίλτρο.
• Συνδέστε τους σωλήνες εξόδου (εάν υπάρχουν).
• Τοποθετήστε το κάλυμμα.

Όπως μπορείτε να δείτε, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να σκάψετε μια τρύπα του απαιτούμενου βάθους. Εάν το έδαφος είναι πυκνό και σταθερό, η τεχνική μπορεί να λειτουργήσει, αλλά όχι σε οποιοδήποτε βάθος. Πολύ συχνά πρέπει να κάνετε βαθιά χειροκίνητα. Προβλήματα προκύπτουν επίσης εάν οι τοίχοι καταρρέουν. Τότε πρέπει να βάλετε δαχτυλίδια καθώς εμβαθύνετε. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι απαραίτητο να σκάψετε χειροκίνητα - είτε από το εξωτερικό, στη συνέχεια στον δακτύλιο, αναστατώνοντας τη στήλη.

Εμβάθυνση ενός υπάρχοντος πηγαδιού

Η χρέωση του νερού αλλάζει συνεχώς και όχι πάντα προς το καλύτερο. Εάν δεν υπάρχει αρκετό νερό στο πηγάδι, προσπαθούν να το εμβαθύνουν. Αυτό είναι ευκολότερο με πλαστικούς δακτυλίους.

Μπορείτε να απαλλαγείτε από διαρροές στο πηγάδι, τοποθετώντας ένα πλαστικό ένθετο

Σκυρόδεμα, ξύλινο σπίτι

Ακόμα και ένα καλά κατασκευασμένο από δακτυλίους από μπετόν μπορεί να εμβαθύνει με πλαστικούς δακτυλίους.Βγάζουμε το χώμα μόνο στο κέντρο, έτσι ώστε οι τοίχοι από σκυρόδεμα να μην κινούνται προς τα κάτω. Παραμένουν στο ίδιο βάθος. Βυθίζουμε μόνο τη μέση. Το "μεσαίο" μέγεθος πρέπει να είναι μεγαλύτερο από τις εξωτερικές διαστάσεις των δακτυλίων επισκευής. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι οι δακτύλιοι χρειάζονται μικρότερη διάμετρο. Δηλαδή, πάλι, τα αποθέματα νερού θα είναι λιγότερα, αλλά δεν χρειάζεται να σκάβουμε ένα νέο πηγάδι.

Ανυψώνουμε το έδαφος στην επιφάνεια έως ότου υπάρχει αρκετή χρέωση νερού. Στη συνέχεια, καθαρίζουμε τον πυθμένα, τοποθετούμε ένα στρώμα γεωυφάσματος, βάζουμε τις άκρες του στους τοίχους. Ρίχνουμε θρυμματισμένη πέτρα, ισοπεδώνουμε και τοποθετούμε τους δακτυλίους του απαιτούμενου ύψους συναρμολογημένους στην επιφάνεια σε αυτό το μαξιλάρι. Στη συνέχεια, στο κάτω μέρος, τοποθετούμε ένα κάτω φίλτρο, όπως σε ένα συνηθισμένο πηγάδι.

Εδώ είναι μια ιδέα

Δεδομένου ότι το πλαστικό είναι ελαφρύτερο από το νερό, οι εγκατεστημένοι πλαστικοί δακτύλιοι επισκευής πρέπει να ζυγίζονται. Για το σκοπό αυτό, οποιοδήποτε φορτίο είναι κατάλληλο, η επαφή με την οποία δεν είναι τρομερή για το νερό. Στην ιδανική περίπτωση, από ανοξείδωτο ατσάλι μπλοκ, μεγάλους χαλίκια. Αυτό το φορτίο μπορεί να αφαιρεθεί σε 6-9 μήνες - κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου το έδαφος θα "συμπιέσει" τους δακτυλίους και δεν θα ανέβει σε καμία περίπτωση.

Αυτή η μέθοδος εμβάθυνσης του πηγαδιού είναι ασφαλέστερη, αλλά όχι ιδανική. Το αποτέλεσμα είναι ότι το νερό θα βρίσκεται στο πλαστικό ένθετο. Είναι λίγο πιο στενή, αλλά είναι καλύτερη από το τίποτα. Όλα πάνε πολύ πιο εύκολα από την προσπάθεια προσθήκης τσιμεντένιων δακτυλίων. Πρέπει να τοποθετηθούν στην κορυφή και όταν τα υπάρχοντα αποστραγγιστούν, δεν είναι σαφές πώς θα συμπεριφέρεται ολόκληρη η στήλη.

Πώς να φτιάξετε ένα πλαστικό πολύ βαθύτερα

Εάν το πηγάδι σας είναι πλαστικό, συνήθως έχει μικρή διάμετρο και είναι δύσκολο και άβολο να εργαστείτε στο εσωτερικό. Εάν πρέπει να το κάνετε βαθύτερο, το πλαστικό περίβλημα βγαίνει από την τρύπα. Στη συνέχεια, θα πρέπει να καθαρίσετε τη θρυμματισμένη πέτρα που έχει πέσει στο κάτω μέρος, με την οποία γέμισε το κενό μεταξύ των τοιχωμάτων του λάκκου και του μανικιού. Στη συνέχεια αφαιρούν το κάτω φίλτρο, αρχίζουν να βγάζουν το χώμα στο απαιτούμενο βάθος. Στο μέλλον, οι ενέργειες "μέσα" δεν διαφέρουν: αφαιρούμε το έδαφος έως ότου επαρκεί η ποσότητα εισερχόμενου νερού.

Πολυμερές δακτύλιοι άμμου χρησιμοποιούνται για αποχέτευση, συλλογή βρόχινου νερού

Στην επιφάνεια, ο απαιτούμενος αριθμός πλαστικών δακτυλίων προστίθεται στο τελικό σώμα και ολόκληρο τοποθετείται στον άξονα σε θρυμματισμένο πέτρινο μαξιλάρι. Είναι ήδη γνωστές και άλλες ενέργειες: φτιάχνουμε ένα κάτω φίλτρο, γεμίζουμε χαλίκι ανάμεσα στους τοίχους. Σε γενικές γραμμές, δεν είναι πολύ δύσκολο, εκτός από τη δουλειά της γης.

Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι εάν το έδαφος είναι χαλαρό, αυτό το κόλπο θα αποτύχει. Αφαιρώντας το πλαστικό περίβλημα από το πηγάδι, θα στερήσετε τα τοιχώματα από το στήριγμα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη ή μερική απόρριψη. Σε αυτήν την περίπτωση, ίσως πιο δικαιολογημένα καλά συσκευή.

Εγκατάσταση πλαστικών δακτυλίων για τεχνικά φρεάτια

Η διαδικασία εγκατάστασης ενός πλαστικού πηγαδιού αποχέτευσης ή ενός πηγαδιού για οποιονδήποτε άλλο σκοπό δεν διαφέρει πολύ από αυτήν που περιγράφεται. Η διαφορά μπορεί να είναι μόνο όταν εγκατασταθεί σε εδάφη που είναι επιρρεπή σε υψόμετρο. Σε αυτήν την περίπτωση, υπάρχει πιθανότητα το δοχείο να ωθηθεί προς τα πάνω. Για να αποφευχθεί αυτό, οι πλαστικοί δακτύλιοι για το πηγάδι είναι στερεωμένοι. Ο πιο συχνά χρησιμοποιούμενος όρος είναι "αγκύρωση" και η διαδικασία ώθησης ονομάζεται "επιφάνεια".

Μία από τις επιλογές

Η παραδοσιακή λύση είναι να σκάψετε ένα λάκκο λίγο βαθύτερα από το απαιτούμενο, για να φτιάξετε ένα χαλίκι ή ένα αμμοχάλικο στο κάτω μέρος. Σε αυτό το μαξιλάρι μπορείτε να βάλετε μια "άγκυρα" - μια πλάκα από σκυρόδεμα. Μπορεί να είναι μια έτοιμη κουζίνα ή σπιτική. Οι διαστάσεις είναι μεγαλύτερες από το κάτω μέρος του φρεατίου. Η πλάκα θα πρέπει να έχει άγκιστρα ή "αυτιά" στα οποία συνδέονται πλαστικοί δακτύλιοι με καλώδια (ανοξείδωτο ή πολυμερές). Στη συνέχεια γεμίζεται το κενό μεταξύ των τοιχωμάτων της σκαμμένης τρύπας και του πηγαδιού. Για την ανύψωση εδαφών, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείτε μεσαίο έως χοντρό χαλίκι παρά «γηγενές» έδαφος.