Πώς να εγκαταστήσετε μια σανίδα δαπέδου και αυλακιού

Το δάπεδο είναι ένα πολυαναμενόμενο στάδιο στη μετάβαση από την κατάσταση «πότε θα τελειώσει αυτή η κατασκευή» στην κατάσταση «φαίνεται ότι θα τελειώσει σύντομα». Οι χώροι αποκτούν μια περισσότερο ή λιγότερο φυσιολογική εμφάνιση, είναι ευκολότερο να εκτιμηθεί η περιοχή και ο όγκος. Σε ανοιχτές διαδρομές, βεράντες, σε βοηθητικά τετράγωνα, τοποθετείται ένα δάπεδο σανίδων από ακμές. Υπάρχουν όμως ρωγμές, οι οποίες, σε αυτήν την περίπτωση, επιτρέπονται. Σε κατοικημένες εγκαταστάσεις χρησιμοποιείται συνήθως ένας ειδικός αυλακωτός πίνακας. Η εγκατάστασή της έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, για τα οποία θα μιλήσουμε σε αυτό το άρθρο. Έτσι, βάζοντας ένα πάτωμα από ένα αυλάκι - λεπτομέρειες και τεχνικές.

Τι είναι το αυλάκι και πώς είναι καλύτερο

Ένας αυλακωτός πίνακας είναι ένας πίνακας, κατά μήκος της οποίας κόβεται μια αυλάκωση, κατά μήκος της άλλης - μια ακίδα. Κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης, η αιχμή μπαίνει στο αυλάκι, δημιουργώντας μια ισχυρότερη σύνδεση, εξαλείφοντας το "φυσήγμα" Και αυτό είναι ένα πλεονέκτημα σε σύγκριση με τις σανίδες ή τις σανίδες.

Αυτό μοιάζει με μια αυλακωτή σανίδα δαπέδου

Ένα άλλο πλεονέκτημα σχετίζεται με την τεχνολογική διαδικασία: ο αυλακωτός πίνακας «προσαρμόζεται» σύμφωνα με τη γεωμετρία, κόβει τα πλαϊνά τοιχώματα, γυαλίζει την μπροστινή πλευρά και κόβει τις διαμήκεις αυλακώσεις στην πίσω πλευρά για καλύτερο αερισμό. Στη συνέχεια σχηματίζεται μια ακίδα και μια αυλάκωση στα επεξεργασμένα πλευρικά τοιχώματα με έναν μύλο. Μετά από αυτό, ο αυλακωτός πίνακας είναι έτοιμος. Με μια τέτοια επεξεργασία, υπάρχει σίγουρα μια διαφορά (ειδικά σε ένα προϊόν χαμηλής ποιότητας), αλλά δεν είναι τόσο μεγάλη και απαιτείται άλεση, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό με τη χρήση ξυλείας.

Λίγο για το γιατί είναι πολύ πιο ακριβό. Υπάρχει πολλή δουλειά, γι 'αυτό το υλικό είναι πολύ πιο ακριβό, αλλά το δάπεδο είναι πιο δυνατό, πιο αξιόπιστο.

Πώς να επιλέξετε ποιοτικό υλικό

Η τοποθέτηση δαπέδου γλωττίδας και αυλακιού ξεκινά με την επιλογή υλικού. Ας μιλήσουμε πρώτα για το μέγεθος. Το πλάτος της σανίδας δαπέδου κυμαίνεται από 70 mm έως 200 mm. Για να πάρετε πολύ στενό - θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να ξαπλώσετε, πολύ ευρύ - υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα ότι όταν στεγνώσουν οι άκρες των σανίδων, το δάπεδο θα αποδειχθεί ραβδωτό. Το πρόβλημα επιλύεται με άλεση, αλλά αυτό είναι ένα επιπλέον κόστος σε χρόνο και χρήμα. Ως εκ τούτου, τις περισσότερες φορές παίρνουν μια αυλακωτή σανίδα μέσου πλάτους - 130-150 cm.

Η επιλογή του πάχους της σανίδας δαπέδου εξαρτάται από την απόσταση μεταξύ των κορμών

Το πάχος του αυλακιού είναι από 18 mm έως 45 mm. Η λεπτή τοποθέτηση δεν είναι επικερδής - έτσι ώστε να μην λυγίζει κατά την τοποθέτηση κορμών, πρέπει (αρχεία καταγραφής) να τοποθετούνται συχνά. Ως εκ τούτου, για το δάπεδο χρησιμοποιείται συχνότερα ξυλεία πάχους 28 mm, 36 mm, 45 mm.

Ο αυλακωτός πίνακας πωλείται σε διαφορετικά μήκη. Στάνταρ - 3 μ. Και 6 μ., Αλλά παράγουν 4 μ. Και 5 μ. Εδώ η επιλογή είναι απλή: το μήκος του υλικού πρέπει να είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από το μήκος του δωματίου στον οποίο θα τοποθετηθεί. Το μάτισμα σε μήκος δεν είναι πολύ όμορφο, επομένως γίνεται συχνά με αυτόν τον τρόπο.

Επιλογή ειδών ξύλου

Η σανίδα δαπέδου είναι κατασκευασμένη από πεύκο και έλατο, αγριόπευκο, βελανιδιά ή τέφρα. Το πεύκο και το έλατο δεν είναι ακριβά, αλλά το ξύλο τους είναι μαλακό. Ίχνη παραμένουν από τακούνια, πεσμένα αντικείμενα και πιέζονται από έπιπλα. Σε μέρη ενεργού κίνησης, «μονοπάτια» σχηματίζονται με την πάροδο του χρόνου. Η κατάσταση μπορεί να σωθεί με επίστρωση με βερνίκι ανθεκτικό στη φθορά σε πολλά στρώματα. Εάν αυτή η επιλογή σας ταιριάζει, η επιλογή είναι καλή.

Πλάκα ή ερυθρελάτη αυλάκι υπό βερνίκι διαρκεί πολύ

Το Larch με αυλάκια είναι ένα πιο ακριβό υλικό, αλλά και πιο ανθεκτικό στη φθορά. Το ξύλο έχει έντονο σχέδιο και ευχάριστο χρώμα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μη επικαλυμμένο ή επικαλυμμένο με λιπαντικά σκευάσματα χωρίς να δημιουργηθεί σκληρό φιλμ στην επιφάνεια.

Η βελανιδιά και η τέφρα είναι πολύ όμορφα σκληρά ξύλα με πυκνό, ανθεκτικό ξύλο. Αλλά η τιμή για αυτούς είναι εντελώς απάνθρωπη. Όπως και στην προηγούμενη έκδοση, το δάπεδο από αυτά τα είδη ξύλου μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς επίστρωση ή με πιο απαλές ενώσεις.

Ποικιλία από αυλάκι και χαρακτηριστικά του

Όλη η ξυλεία χωρίζεται σε τέσσερις βαθμούς:

• Επιπλέον τάξη. Κατασκευασμένο από υλικά υψηλής ποιότητας. Δεν πρέπει να υπάρχουν καφέ ή μαύροι κόμβοι, ανωμαλίες, ρωγμές και άλλα ελαττώματα.
• Κατηγορία Α. Μεμονωμένα σημεία είναι αποδεκτά, διαφορετικά δεν υπάρχουν ελαττώματα.
  

  Διαφορά μεταξύ διαφορετικών βαθμών αυλακωτό δάπεδο

• Κατηγορία B (ή AB). Μπορεί να υπάρχουν καφέ κόμβοι, παρατυπίες και κηλίδες.
• Κατηγορία Γ. Παρατυπίες, κηλίδες, μαύροι και καφέ κόμβοι, μια συγκεκριμένη ποσότητα μέσω κόμβων είναι αποδεκτές.

Ο βαθμός C χρησιμοποιείται για υποδάπεδα. Υπάρχουν πάρα πολλά ελαττώματα για να τελειώσει. Τα υπόλοιπα μαθήματα είναι κατάλληλα για ολοκλήρωση, αλλά ποιος βαθμός επιλέγετε εξαρτάται από τις οικονομικές σας δυνατότητες - η διαφορά μεταξύ των τάξεων είναι αξιοπρεπής.

Υγρασία

Επιλέξτε ξύλο αποξηραμένο με κλίβανο για άνετη εγκατάσταση δαπέδου με γλωττίδα και αυλάκωση. Σε αυτήν την περίπτωση, η πρώτη ύλη μετά το πριόνισμα διατηρείται σε θαλάμους ξήρανσης, στους οποίους φέρεται σε περιεκτικότητα σε υγρασία 8-14%. Τέτοιο υλικό είναι απίθανο να στεγνώσει μετά την τοποθέτηση - αυτό είναι σχεδόν αδύνατο, αλλά το κόστος είναι περίπου 50% υψηλότερο σε σύγκριση με το φυσικό υλικό στεγνώματος. Αυτό οφείλεται στο κόστος του εξοπλισμού (θάλαμοι στεγνώματος) και του καυσίμου ξήρανσης.

Ξήρανση με αυλακώσεις που είναι συσκευασμένη σε πολυαιθυλένιο

Η υγρασία μετριέται με μια ειδική συσκευή που διαθέτουν οι επαγγελματίες και ακόμη και τότε δεν έχουν όλοι. Μπορείτε επίσης να προσπαθήσετε να προσδιορίσετε από την εμφάνιση. Τις περισσότερες φορές, ξυλεία ξήρανσης θαλάμου συσκευάζεται σε πολυαιθυλένιο έτσι ώστε να μην απορροφά υγρασία από τον αέρα. Φυσικά, η συσκευασία πρέπει να είναι άθικτη και χωρίς υγρασία (συμπύκνωση στο εσωτερικό). Εάν χτυπήσετε το ξηρό ξύλο, εκπέμπει έναν καθαρό, καθαρό ήχο, υγρούς ήχους θαμπό.

Τι συμβαίνει εάν το δάπεδο είναι κατασκευασμένο από αυλακωτή σανίδα υψηλής υγρασίας; Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να αντιμετωπίσετε είναι ο σχηματισμός ρωγμών καθώς στεγνώνει. Μετά από έξι μήνες ή ένα χρόνο, το δάπεδο θα πρέπει να επισκευαστεί, αφαιρώντας τις ρωγμές που προκύπτουν. Δεύτερον, κατά την ξήρανση, συχνά εμφανίζονται ρωγμές, το ξύλο στρίβεται σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Μερικές φορές αυτές οι παραμορφώσεις μπορούν να αντισταθμιστούν πατώντας πιο σκληρά τον πίνακα, μερικές φορές όχι. Επομένως, πρέπει να διατηρήσετε μερικές σανίδες "σε εφεδρεία": για να προσθέσετε στο διάφραγμα από τη συρρίκνωση και να αντικαταστήσετε βαριά στρεβλωμένα θραύσματα.

Γεωμετρία

Κατά την επιλογή, φροντίστε να μην προσέχετε τη γεωμετρία. Εκτός από το γεγονός ότι το πάχος και το πλάτος της σανίδας πρέπει να ταιριάζουν, δεν πρέπει να υπάρχουν σημαντικές καμπυλότητες, πρέπει να δώσετε προσοχή στον σωστό σχηματισμό της γλώσσας και της αυλάκωσης:

• Το αυλάκι σε βάθος πρέπει να είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από τη γλώσσα. Σε αυτήν την περίπτωση, η τοποθέτηση του δαπέδου από το αυλάκι θα είναι απλή και δεν χρειάζεται να τροποποιήσετε χειροκίνητα την ξυλεία.
• Παρατηρήστε την απόσταση από το άνω επίπεδο προς τη γλώσσα και την αυλάκωση. Πρέπει να είναι το ίδιο και σε όλους τους πίνακες του παιχνιδιού. Στη συνέχεια, αμέσως μετά την τοποθέτηση, θα πάρετε μια ομοιόμορφη επίστρωση που δεν απαιτεί επιπλέον τρίψιμο.
  

  Δύο σανίδες γλωττίδας και αυλακιού πρέπει να ελλιμενίζονται χωρίς κενά

Στην κανονική παραγωγή, όλα αυτά παρακολουθούνται, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει ένα πολύ μεγάλο spread - 5 mm δεν είναι το όριο. Είναι σαφές ότι ένα τέτοιο δάπεδο θα πρέπει να τρίβεται. Όμως, όσο μικρότερη είναι η απόκλιση, τόσο λιγότερη δουλειά θα είναι. Επομένως, προσπαθήστε να βρείτε έναν κατασκευαστή του οποίου η διαφορά θα είναι ελάχιστη.

Εγκατάσταση δαπέδου γλωττίδας και αυλακιού

Λόγω της πιθανής συρρίκνωσης του ξύλου, η εγκατάσταση δαπέδου γλωττίδας και αυλακιού πραγματοποιείται σε δύο στάδια. Για πρώτη φορά, συνδέεται μόνο κάθε σανίδα 4-5, μετά από 6-18 μήνες η επίστρωση διαχωρίζεται, εξαλείφοντας τις προκύπτουσες ρωγμές. Τη δεύτερη φορά συνδέουν κάθε πίνακα σε κάθε καθυστέρηση.

Εάν οι χώροι είναι οικιστικοί, το ξύλο τρίβεται και χάνει την ελκυστική του εμφάνιση κατά τη διάρκεια του έτους, ενώ στεγνώνει. Για να αποφευχθεί αυτό, για πρώτη φορά η αυλακωμένη σανίδα στερεώνεται με την πίσω πλευρά προς τα πάνω. Όταν ξαπλώνετε, γυρίστε το προς τα πάνω. Έχουμε καθαρή επιφάνεια.

Η τοποθέτηση ενός δαπέδου από μια αυλακωτή σανίδα σε κορμούς είναι η πιο αποδεκτή επιλογή

Κατά την αγορά υλικού, μην ξεχάσετε να αφήσετε μερικές λωρίδες, ώστε να μπορείτε να προσθέσετε μετά το σφίξιμο. Ανάλογα με την αρχική περιεκτικότητα σε υγρασία και το πλάτος των σανίδων, ενδέχεται να απαιτούνται μία ή δύο (ή ακόμα περισσότερες) πρόσθετες σανίδες. Αφήνονται επίσης να στεγνώσουν. Κατά προτίμηση στο ίδιο δωμάτιο, αλλά δυνατό στη σοφίτα. Στο δρόμο - αυτό είναι ήδη πρόβλημα, καθώς η εμφάνιση δεν θα είναι «ίδια».

Μέθοδος στερέωσης και συνδετήρες

Το δάπεδο γλωσσών μπορεί να γίνει με καρφιά ή βίδες. Τα καρφιά είναι κατασκευασμένα από εύκαμπτο χάλυβα και μπορούν να φέρουν σημαντικά φορτία. Όταν η σανίδα είναι "στριμμένη", λυγίζουν, αλλά δεν σπάνε. Υπάρχει μόνο ένα άλλο πρόβλημα: είναι πολύ δύσκολο να τα αφαιρέσετε χωρίς να καταστρέψετε το ξύλο και μερικές φορές ακόμη και αδύνατο. Και είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε τους συνδετήρες όταν αντικαθιστάτε πολύ καμπύλες σανίδες ή όταν το πάτωμα διογκώνεται αφού στεγνώσει το ξύλο. Ως εκ τούτου, οι βίδες αυτοεκτύπωσης χρησιμοποιούνται συχνά και όχι μαύρες, αλλά κίτρινες. Τα μαύρα είναι κατασκευασμένα από εύθραυστο ατσάλι. Κάτω από πλευρικά φορτία, τα οποία προκύπτουν κατά τη "συστροφή" των σανίδων, τα καπάκια απλώς πετούν. Έτσι, για την τοποθέτηση ενός δαπέδου από μια αυλακωτή σανίδα, είναι καλύτερο να χρησιμοποιείτε κίτρινες βίδες αυτοαποκαλούμενου.

Υπάρχουν τρεις τρόποι για να διορθώσετε τη σανίδα δαπέδου, δύο από τους οποίους είναι μυστικοί:

• Μέσα στο κρεβάτι. Ο πιο αξιόπιστος τρόπος, αλλά δεν ταιριάζει από αισθητική άποψη - οι σύνδεσμοι σφυρηλατούνται στο μπροστινό μέρος.
  

  Κατά τη στερέωση στο πρόσωπο, οι σύνδεσμοι είναι εγκατεστημένοι στο μπροστινό μέρος του ταμπλό - δύο κάθε φορά, βγαίνοντας πίσω από την άκρη 5-7 mm

• Μέσα στο αυλάκι. Όταν στερεώνετε την αυλακωτή σανίδα στην αυλάκωση, η βιδωτή βίδα βιδώνεται στο κάτω μέρος της αυλάκωσης υπό γωνία 45-50 °. Ταυτόχρονα, το καπέλο πρέπει να χωράει καλά στο υλικό, ώστε να μην παρεμβαίνει στην εγκατάσταση του επόμενου. Αυτή η μέθοδος είναι απλή, αλλά η σανίδα είναι προσαρτημένη μόνο στον πυθμένα, που είναι περίπου το 1/3 του συνολικού πάχους της σανίδας. Εάν κατά τη διάρκεια της ξήρανσης είναι "στριμμένα", υπάρχει μεγάλη πιθανότητα διάσπασης.
  

  Στερέωση σε μια αυλάκωση - μια βίδα αυτο-χτυπήματος ή ένα καρφί οδηγείται στο αυλάκι του αυλακιού

• Στη γλώσσα. Με αυτήν τη μέθοδο, οι συνδετήρες εγκαθίστανται στη βάση της γλώσσας (γλώσσα). Περνά περίπου τα 2/3 του πάχους του ταμπλό, που είναι σαφώς περισσότερο. Αλλά με αυτήν τη μέθοδο, υπάρχουν κάποιες ταλαιπωρίες κατά την τοποθέτηση - κατά την προσαρμογή των σανίδων, πρέπει να προσέξετε να μην προκαλέσετε ζημιά στην ακίδα.
  

  Εγκατάσταση μιας βιδωτής βίδας σε αγκάθι - συλλαμβάνεται μεγάλο πάχος

Με μια μυστική στερέωση, η βίδα αυτόματης τοποθέτησης πρέπει να εγκατασταθεί έτσι ώστε να μην παρεμβαίνει στην εγκατάσταση της επόμενης πλακέτας. Για να γίνει αυτό, μια τρύπα είναι προ-διάτρητη (το τρυπάνι έχει διάμετρο ίση με τη διάμετρο του καλύμματος), και στη συνέχεια εγκαθίστανται οι βίδες αυτοεπιτροπής. Οι διαστάσεις των συνδετήρων εξαρτώνται από το πάχος της σανίδας, αλλά τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται με μήκος 70-75 mm και διάμετρο 4-4,5 mm. Απαιτείται τόσο μεγάλο μήκος λόγω του γεγονότος ότι η βίδα μπαίνει υπό γωνία με μυστική στερέωση, αποδεικνύεται - σε πολύ μεγάλο βάθος.

Εάν, ωστόσο, αποφασίσετε να κάνετε μια αξιόπιστη στερέωση στο πρόσωπο, αυτό μπορεί να γίνει λιγότερο αισθητό. Αυτό επιτυγχάνεται θάβοντας το κεφάλι στο ξύλο (μπορείτε να τρυπήσετε μια τρύπα). Η προκύπτουσα εσοχή σφραγίζεται με στόκο ξύλου και τρίβεται. Η δεύτερη επιλογή είναι να κόψετε το chopik, να το εγκαταστήσετε στην εσοχή και να το αλέσετε επίσης. Αλλά όλα αυτά απαιτούν σημαντικό χρόνο και δεξιότητες, επομένως, όταν εγκαθιστούν μια αυλακωτή πλακέτα, προτιμούν να χρησιμοποιούν κρυφές μεθόδους στερέωσης.

Γενικοί κανόνες για δάπεδα

Η πρώτη σειρά τοποθετείται με διάκενο 5-7 mm από τον τοίχο και στερεώνεται, βγαίνοντας πίσω από την άκρη περίπου 1 cm, στην μπροστινή επιφάνεια - στο πρόσωπο. Αυτό το μέρος θα καλυφθεί με πλίνθο, ώστε να μπορείτε. Εάν η μέθοδος εγκατάστασης είναι "in tenon", η αυλάκωση γυρίζει στον τοίχο και το αντίστροφο.

Ξύλινο δάπεδο από μόνος σας: θα χρειαστείτε ένα σφυρί, κατσαβίδι, τρυπάνι

Ο τελευταίος πίνακας είναι επίσης τοποθετημένος έτσι ώστε να υπάρχει κάποιο κενό στον τοίχο.Μπορεί να εφοδιαστεί με αποστάτες και σφήνες που σφυρηλατούνται μεταξύ του τοίχου και της τελευταίας σανίδας. Είναι επίσης στερεωμένο "στο πρόσωπο", βγαίνοντας πίσω περίπου 1 cm από την άκρη.

Πώς να τραβήξετε σανίδες δαπέδου

Εάν πάρετε μια αυλάκωση βαθμού ΑΒ ή Β, θα υπάρχει πολλή καμπύλη σανίδα. Όσο μεγαλύτερη είναι η σανίδα, τόσο πιο έντονη θα είναι η καμπυλότητα. Τα πρώτα κομμάτια από τον τοίχο προσπαθούν να επιλέξουν τα πιο ομοιόμορφα. Τοποθετούνται, στερεώνονται. Αυτή θα είναι η βάση για την πλοήγηση. Στη συνέχεια, προσπαθούν να επιλέξουν τις σανίδες έτσι ώστε οι καμπύλες θέσεις να εναλλάσσονται. Πιέζονται ή λέγονται επίσης «τραβηγμένοι», προσπαθώντας να διασφαλίσουν ότι δεν υπάρχουν ρωγμές.

Στα δεξιά, ο παραδοσιακός τρόπος των πλακιδίων σανίδων

Για σανίδες δαπέδων, χρησιμοποιούνται διαφορετικές συσκευές. Για παράδειγμα - μια ράβδο στήριξης καρφωμένη σε κάποια απόσταση και πολλές σφήνες. Αυτή η μέθοδος είναι καλή για όλους, εκτός από το ότι πρέπει να βιδώνετε την υποστήριξη κάθε φορά. Με τραχιά τοποθέτηση, όταν είναι τοποθετημένες μόνο 4-5 σανίδες, αυτό είναι ακόμα φυσιολογικό - μπορείτε να τραβήξετε μαζί πολλά κομμάτια κάθε φορά. Αλλά αν πρέπει να επισυνάψετε το καθένα, χρειάζεται πολύς χρόνος. Επομένως, χρησιμοποιούνται σφιγκτήρες, ειδικά στηρίγματα και άλλες συσκευές. Οι σφιγκτήρες είναι απλώς στερεωμένοι στις καθυστερήσεις, οι συνδετήρες σφυρηλατούνται μέσα τους, μετά τις οποίες χρησιμοποιούνται συνηθισμένες ξύλινες σφήνες, οι οποίες συγκεντρώνουν την επικάλυψη, εξαλείφοντας τα κενά. Και οι δύο επιλογές χρειάζονται λιγότερο χρόνο.

Οι σφιγκτήρες και το ειδικό βραχίονα εγκαθίστανται γρηγορότερα

Υπάρχουν επίσης εργοστασιακές επιλογές (παρακάτω). Το κύριο πράγμα εδώ είναι ένας έξυπνος μηχανισμός για την προσκόλληση στις καθυστερήσεις του σφιγκτήρα. Ο μηχανισμός συγκράτησης των σανίδων στην επιθυμητή θέση είναι επίσης ενδιαφέρων.

Εργοστασιακή έκδοση της συσκευής για δάπεδο σανίδων

Όταν εργάζεστε, βεβαιωθείτε ότι το δάπεδο δεν "απομακρύνεται" από το αυλάκι. Αυτό μπορεί να φανεί αν κοιτάξετε το δάπεδο από την πλευρά: το δάπεδο μπορεί να λυγίσει κατά μήκος των άκρων προς τη μία πλευρά. Για να το αποφύγετε αυτό, μετρήστε περιοδικά την απόσταση από το τοποθετημένο χαρτόνι έως τους τοίχους σε διάφορα σημεία, προσαρμόστε τη θέση του σε αποδεκτές τιμές.

Το βίντεο δείχνει με περισσότερες λεπτομέρειες πώς να εργαστείτε με τέτοιες συσκευές. Ο πρώτος είναι ο παραδοσιακός τρόπος με μια σανίδα ώθησης και σφήνες.

Το δεύτερο - ασυνήθιστα σπιτικά σφιγκτήρες από φουρκέτα και γωνία για δοκάρια οροφής. Μια ενδιαφέρουσα επιλογή - μπορείτε να προσαρμόσετε το μήκος του σφιγκτήρα, δηλαδή μπορείτε να το αναδιατάξετε κάθε δεύτερη φορά.

Ένας πολύ ενδιαφέρων τρόπος για γρήγορη εγκατάσταση. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση, η τοποθέτηση του δαπέδου από το αυλάκι γίνεται από δύο άτομα: το ένα πιέζει, το δεύτερο εγκαθιστά τους συνδετήρες. Απλά πρέπει να τρυπήσετε τις οπές για το επιθυμητό πλάτος της ξυλείας.

Μπορεί να εγκατασταθεί ένα δάπεδο γλωττίδας και αυλακιού χωρίς αυτό το βήμα; Ίσως αν αγοράσετε υλικό της κατηγορίας "extra" ή βάζετε μετρητή (ή τουλάχιστον) κομμάτια. Σε ένα τμήμα ενός μέτρου, εάν υπάρχει κενό, τότε είναι μικρά και εύκολα διορθώνονται χωρίς συσκευές.