Πώς να κάνετε θέρμανση σε μια ιδιωτική κατοικία με τα χέρια σας

Είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσουμε χωρίς θέρμανση στη χώρα μας - οι χειμώνες είναι πολύ σκληροί. Εάν οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων δεν χρειάζεται να επιλέξουν - αυτό που έχουν είναι αυτό που θερμαίνονται, τότε το σύστημα θέρμανσης μιας ιδιωτικής κατοικίας είναι ιδιωτικό θέμα του ιδιοκτήτη του. Ορίστε την επιλογή που σας ταιριάζει καλύτερα.

Δεν υπάρχει τρόπος να επιβιώσετε σε ένα ενοίκιο κλίμα χωρίς θέρμανση το χειμώνα

Τύποι συστημάτων θέρμανσης

Σε μια ιδιωτική κατοικία, μπορείτε να εφαρμόσετε σχεδόν οποιοδήποτε σύστημα θέρμανσης καθώς και τους συνδυασμούς τους. Για να επιλέξετε τον σωστό τύπο θέρμανσης, πρέπει να γνωρίζετε όλα τα χαρακτηριστικά, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους.

Θέρμανση φούρνου

Πριν από έναν αιώνα, έτσι θερμάνθηκαν τα περισσότερα σπίτια, μεγάλα και όχι πολύ μεγάλα. Αυτός είναι απλώς ένας φούρνος χωρίς πρόσθετα στοιχεία. Ένα ή περισσότερα εξαρτάται από το μέγεθος του σπιτιού και τις δυνατότητες των ιδιοκτητών. Στις καλύβες υπήρχε συνήθως μια μεγάλη ρωσική σόμπα, στα σπίτια της νοημοσύνης και των ευγενών υπήρχαν πιο περίπλοκοι Ολλανδοί ή Σουηδοί.

Ολλανδικά και Σουηδοί παίζουν ακόμα

Η θέρμανση της κουζίνας μπορεί να βρεθεί ακόμη και τώρα, αλλά κυρίως σε καλοκαιρινές εξοχικές κατοικίες, ως προσωρινή λύση για την αύξηση της θερμοκρασίας στο δωμάτιο ή ως εναλλακτική πηγή θερμότητας. Μπορείτε να βρείτε θέρμανση κουζίνας σε εξοχικά σπίτια, αλλά ήδη σπάνια.

Η θέρμανση της κουζίνας χάνει δημοτικότητα, είναι τόσο κυκλική: πλημμυρισμένη - ζεστή, καμένη - κρύα. Είναι πολύ άβολο. Το δεύτερο σοβαρό μείον είναι η αδυναμία ρύθμισης της θερμοκρασίας. Η ένταση της καύσης μπορεί να αλλάξει εντός ορισμένων ορίων με τη βοήθεια των προβολών, αλλά όχι ριζικά: εάν το ξύλο καίει, εκπέμπεται μια συγκεκριμένη ποσότητα θερμότητας. Η απελευθέρωσή του μπορεί να "τεντωθεί" λίγο, περιορίζοντας τη ροή του αέρα, αλλά μόνο λίγο.

Ένα παράδειγμα θερμαινόμενης κουζίνας διώροφης κατοικίας

Το τρίτο μειονέκτημα είναι η άνιση κατανομή θερμότητας. Αυτά τα δωμάτια θερμαίνονται, μέσα στα οποία βγαίνουν οι πλευρές της σόμπας και ακόμη και τότε, το πάτωμα παραμένει κρύο. Επιπλέον, ακόμη και σε θερμαινόμενα δωμάτια κοντά στη σόμπα είναι ζεστό, στο άκρο του δωματίου μπορεί ακόμη και να είναι κρύο. Το τέταρτο μειονέκτημα είναι η ανάγκη για συνεχή συντήρηση - δεν θα το αφήσετε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πρέπει να βρίσκεστε συνεχώς (ή σχεδόν) κοντά στη σόμπα: για να διατηρήσετε την καύση, να την καθαρίσετε και να την πλημμυρίσετε ξανά. Όλοι αυτοί οι λόγοι οδήγησαν στο γεγονός ότι μια σόμπα σε μια ιδιωτική κατοικία εμφανίζεται συνήθως ως μια από τις πιθανές πηγές θερμότητας και είναι σπάνια η κύρια.

Νερό

Το πιο κοινό σύστημα θέρμανσης στη χώρα μας είναι η θέρμανση νερού, και αν λένε ότι θέλουν να κάνουν θέρμανση μιας ιδιωτικής κατοικίας με τα χέρια τους, το 98% σημαίνει ακριβώς ένα τέτοιο σύστημα. Και αυτό είναι παρά το γεγονός ότι είναι ακριβό να εγκατασταθεί. Αυτό είναι ίσως το πιο ακριβό σύστημα για εγκατάσταση. Αλλά έχει ένα αξιοπρεπές πλεονέκτημα, το οποίο εξηγεί τη δημοτικότητά του.

Αποτελείται από λέβητα ζεστού νερού, αγωγό και συσκευές θέρμανσης - θερμαντικά σώματα - μέσω των οποίων κυκλοφορεί το ψυκτικό. Τις περισσότερες φορές είναι νερό, αλλά μπορεί επίσης να είναι ένα ειδικό μη παγωμένο υγρό. Όλη η δυσκολία στη δημιουργία αυτού του συστήματος αγωγών - είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η μεταφορά θερμότητας στο απαιτούμενο ποσό.

Η θέρμανση νερού είναι η πιο ακριβή συσκευή

Το πρώτο θετικό σημείο είναι ότι το σύστημα μπορεί να λειτουργεί τόσο σε κυκλικό όσο και σε συνεχή τρόπο. Εξαρτάται από την επιλογή του λέβητα. Εάν η πηγή θερμότητας για ένα τέτοιο σύστημα είναι ένας συμβατικός λέβητας στερεών καυσίμων (ξύλο ή άνθρακας), τότε υπάρχει κυκλικότητα.Για να το ακυρώσει πρακτικά, ένας συσσωρευτής θερμότητας προστίθεται στο σύστημα - μια μεγάλη δεξαμενή με ψυκτικό, στο οποίο συσσωρεύεται θερμότητα κατά την περίοδο έντονης θέρμανσης. Και τη νύχτα, όταν ο λέβητας καίει, η συσσωρευμένη θερμότητα διατηρεί μια άνετη θερμοκρασία στο σπίτι.

Εάν υπάρχει άλλος λέβητας στο σύστημα - αέριο, υγρό καύσιμο, σβόλος - δεν υπάρχει ποδηλασία. Αφού το σύστημα φτάσει τη θερμοκρασία λειτουργίας, διατηρείται με μια μάλλον μικρή διαφορά (με τον σωστό υπολογισμό της χωρητικότητας και του σχεδιασμού).

Σχεδόν έτοιμο

Το δεύτερο θετικό σημείο: οι περισσότεροι από τους σύγχρονους λέβητες θέρμανσης είναι εξοπλισμένοι με αυτοματισμό που ελέγχει την εργασία τους και παρακολουθεί την ασφάλεια. Τέτοια συστήματα μπορούν να λειτουργήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση (εκτός από τα στερεά καύσιμα). Το τρίτο πλεονέκτημα είναι ότι απαιτείται σπάνια συντήρηση.

Ως εκ τούτου, στις περισσότερες περιπτώσεις, η θέρμανση σε μια ιδιωτική κατοικία γίνεται με νερό. Μερικές φορές οι ιδιοκτήτες δεν σκέφτονται καν τη δυνατότητα της συσκευής κάποιου άλλου συστήματος.

Αέρας

Το κέντρο του συστήματος θέρμανσης αέρα είναι επίσης πηγή θερμότητας, και συνήθως είναι λέβητας, μόνο δεν θερμαίνει νερό, όπως σε σύστημα νερού, αλλά αέρα. Η πηγή θερμότητας μπορεί να είναι ένας ισχυρός θερμαντήρας που τροφοδοτείται από αέριο, ηλεκτρικό ρεύμα ή υγρό καύσιμο.

Για να εισέλθει ο θερμαινόμενος αέρας σε άλλα δωμάτια, ένα σύστημα αγωγών οδηγείται από την πηγή θερμότητας. Η κίνηση του αέρα κατά μήκος αυτών μπορεί να είναι φυσική (βαρυτικά συστήματα) και αναγκαστική (με ανεμιστήρες).

Γεννήτρια θερμότητας και αγωγοί αέρα που προέρχονται από αυτήν

Σε σύγκριση με τη θέρμανση νερού, απαιτούνται πολύ λιγότερα χρήματα εδώ. Σε μικρά σπίτια - για ένα ή δύο δωμάτια (συνήθως αυτά είναι καλοκαιρινές εξοχικές κατοικίες) - γενικά αρκεί μια γεννήτρια θερμότητας χωρίς αεραγωγούς. Σε αυτήν την περίπτωση, ο ζεστός αέρας εισέρχεται σε ένα άλλο δωμάτιο μέσω ανοιχτών θυρών, θερμαίνοντάς τον επίσης.

Τα μειονεκτήματα εδώ είναι προφανή: ενώ η γεννήτρια θερμότητας λειτουργεί - είναι ζεστή, σταμάτησε - αμέσως κρύωσε. Χωρίς θερμική αδράνεια, όπως στο σύστημα νερού (ενώ το νερό κρυώνει το σπίτι είναι ζεστό). Το δεύτερο σημείο είναι η ξήρανση του αέρα. Στεγνώνει με άλλους τύπους θέρμανσης, αλλά η θέρμανση αέρα μιας ιδιωτικής κατοικίας είναι ίσως ο ηγέτης από αυτή την άποψη.

Ηλεκτρικός

Η θέρμανση μιας ιδιωτικής κατοικίας με ηλεκτρικό ρεύμα είναι μια από τις ευκολότερες συσκευές στη χρήση. Απλά αγοράστε convectors και κρεμάστε τα σε βασικά μέρη. Είναι δυνατό κάτω από τα παράθυρα, είναι δυνατό - κάτω από την οροφή. Και τα δύο συστήματα λειτουργούν. Το μειονέκτημα αυτών των συστημάτων είναι το σημαντικό κόστος διατήρησης σταθερής θερμοκρασίας.

Το σύστημα αποτελείται από έναν αριθμό θερμαντήρων που μπορούν να αντισταθμίσουν την απώλεια θερμότητας. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν υπάρχουν καθόλου δυσκολίες, εκτός από την καλωδίωση ενός κατάλληλου τμήματος και την κατανομή της απαιτούμενης ισχύος για θέρμανση. Ο θερμαντήρας έχει ένα θερμαντικό στοιχείο μέσω του οποίου κινείται η ροή του αέρα. Περνώντας κατά μήκος του θερμαινόμενου στοιχείου, ο αέρας θερμαίνεται, μεταφέροντας θερμότητα γύρω από το δωμάτιο.

Τέτοιοι κινητήρες εγκαθίστανται σε ιδιωτικές κατοικίες.

Η κίνηση του αέρα στο θερμαντήρα οργανώνεται με δύο τρόπους: με ή χωρίς ανεμιστήρα, λόγω φυσικών διεργασιών. Αποτελεσματικότερη αναγκαστική θέρμανση αέρα. Αλλά αυτή η ισχύς δεν απαιτείται πάντα (και οι ανεμιστήρες δημιουργούν θόρυβο), επομένως πολλά μοντέλα έχουν δύο τρόπους λειτουργίας - με και χωρίς ανεμιστήρα.

Αυτός ο τύπος θέρμανσης είναι αρκετά άνετος - οι σύγχρονοι θερμαντήρες μπορούν να διατηρήσουν μια δεδομένη θερμοκρασία με ακρίβεια δύο βαθμών. Η εργασία τους ελέγχεται με αυτοματοποίηση, η οποία τις ενεργοποιεί και απενεργοποιεί όπως απαιτείται. Όταν τροφοδοτούνται, δεν απαιτούν συντήρηση.

Το μειονέκτημα είναι ότι η ενεργή μεταφορά (κίνηση αέρα) μεταφέρει μεγάλη ποσότητα σκόνης. Το δεύτερο μειονέκτημα είναι η υπερβολική ξήρανση του αέρα, αλλά αυτό είναι ένα μειονέκτημα όλων των συστημάτων θέρμανσης. Εάν ένα συμβατικό πηνίο χρησιμοποιείται ως θερμαντικό στοιχείο, καίει το οξυγόνο στον αέρα (θερμαίνεται μέχρι μια κόκκινη λάμψη).Αλλά τέτοια στοιχεία χρησιμοποιούνται τώρα μόνο στα φθηνότερα μικρά εξωτερικά μοντέλα. Ο πιο σοβαρός εξοπλισμός θερμαίνει τον αέρα με κεραμικούς θερμαντήρες που (σχεδόν) δεν καίνε οξυγόνο.

Υπάρχει επίσης ένα τέτοιο σύστημα όπως ένα ζεστό πάτωμα, αλλά αυτό είναι ένα ξεχωριστό θέμα και περιγράφεταιθερμαινόμενα δάπεδα εδώκαι ηλεκτρικό - σε αυτό το άρθρο.

Ποιο σύστημα να επιλέξετε

Ο πραγματικός τύπος θέρμανσης μιας ιδιωτικής κατοικίας εξαρτάται από το κλίμα και τον τρόπο χρήσης των χώρων. Οι περισσότερες χώρες με ήπιους χειμώνες χρησιμοποιούν ηλεκτρική θέρμανση ή αέρα. Στη χώρα μας, η θέρμανση νερού χρησιμοποιείται στις περισσότερες περιοχές. Είναι λογικό να οικοδομήσουμε ένα τόσο περίπλοκο σύστημα σε σπίτια με μόνιμη κατοικία. Τότε τέτοιες σημαντικές επενδύσεις δικαιολογούνται.

Για να διατηρήσετε το σπίτι άνετο το χειμώνα, χρειάζεστε ένα αξιόπιστο σύστημα θέρμανσης

Εάν επιλέγετε ένα σύστημα θέρμανσης για μια καλοκαιρινή κατοικία, όπου το χειμώνα θα εμφανίζεται μόνο σε επισκέψεις και δεν σκοπεύετε να διατηρήσετε μια θετική θερμοκρασία, τότε η καλύτερη επιλογή είναι η θέρμανση αέρα. Με ή χωρίς αγωγούς αέρα - εξαρτάται ήδη από το μέγεθος του εξοχικού σπιτιού. Γιατί όχι ηλεκτρικό; Επειδή η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στις αγροτικές περιοχές είναι εξαιρετικά ασταθής το χειμώνα. Έτσι, μια σόμπα τύπου Buleryan είναι καλύτερη.

Τύποι συστημάτων θέρμανσης ζεστού νερού

Δεδομένου ότι η θέρμανση νερού μιας ιδιωτικής κατοικίας είναι εγκατεστημένη στις περισσότερες περιπτώσεις, θα εξετάσουμε τι είδους είναι. Υπάρχουν αρκετά σημαντικές διαφορές.

Με τον τρόπο κυκλοφορίας του ψυκτικού

Υπάρχουν δύο τύποι θέρμανσης νερού: με φυσική και αναγκαστική κυκλοφορία. Τα συστήματα με φυσική κυκλοφορία χρησιμοποιούν ένα γνωστό φυσικό φαινόμενο: τα θερμότερα υγρά ανεβαίνουν προς τα πάνω, τα ψυχρότερα κατεβαίνουν προς τα κάτω. Δεδομένου ότι το σύστημα είναι κλειστό, σχηματίζεται ένας κύκλος.

Τα πλεονεκτήματα ενός τέτοιου συστήματος είναι ότι είναι μη πτητικό, δηλαδή δεν απαιτεί ηλεκτρική ενέργεια για να λειτουργήσει. Αυτό είναι σημαντικό σε πολλές αγροτικές περιοχές, όπου η διακοπή ρεύματος είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση το χειμώνα.

Φυσικό σύστημα κυκλοφορίας

Περισσότερα μειονεκτήματα:

• Οι σωλήνες πρέπει να χρησιμοποιούνται με μεγαλύτερη διάμετρο - η ταχύτητα κίνησης του ψυκτικού είναι χαμηλή, επομένως, για τη μεταφορά επαρκούς ποσότητας θερμότητας, απαιτείται μεγαλύτερος όγκος του ψυκτικού. Πρέπει να τοποθετηθούν με μια σταθερή μάλλον μεγάλη κλίση (περίπου 3%), η οποία δεν προσθέτει αισθητική στο δωμάτιο.
• Σε περίπτωση φυσικής κυκλοφορίας, οι σωλήνες βρίσκονται είτε σε ύψος περίπου ενός μέτρου, το οποίο δεν χρωματίζει το δωμάτιο. Η δεύτερη επιλογή είναι ένας βρόχος overclocking, ο οποίος επίσης δεν είναι πολύ ελκυστικός. Η κατάσταση είναι καλύτερη με διώροφα σπίτια. Σε αυτά, ο δεύτερος όροφος είναι ένα είδος βρόχου επιτάχυνσης.
• Ο λέβητας απαιτείται επίσης μη πτητικός, και αυτό είναι ένα στερεό καύσιμο σε ξύλο ή άνθρακα. Όλοι οι άλλοι χρειάζονται παροχή ρεύματος.
• Το μέσο των καλοριφέρ πρέπει να είναι υψηλότερο από το μέσο του λέβητα (για να διασφαλιστεί η κυκλοφορία). Εάν το σπίτι δεν έχει υπόγειο, πρέπει είτε να σηκώσετε τα καλοριφέρ είτε να κάνετε μια κατάθλιψη για το λέβητα. Επίσης δεν είναι το πιο διασκεδαστικό έργο.
• Η αδυναμία ρύθμισης της ταχύτητας κίνησης του ψυκτικού και του θερμικού συστήματος στο δωμάτιο.

Μια αντλία κυκλοφορίας είναι ενσωματωμένη σε συστήματα με αναγκαστική κυκλοφορία. Δεν δημιουργεί υπερβολική πίεση, απλώς οδηγεί το νερό στους σωλήνες με δεδομένη ταχύτητα. Μια τέτοια αντλία μπορεί να ενσωματωθεί στο λέβητα (μονάδες θέρμανσης αερίου) ή να εγκατασταθεί ξεχωριστά στον σωλήνα επιστροφής πριν από την είσοδο στο λέβητα.

Η αντλία κυκλοφορίας είναι η κύρια διαφορά μεταξύ του συστήματος θέρμανσης μιας ιδιωτικής κατοικίας με αναγκαστική κυκλοφορία

Τα πλεονεκτήματα αυτής της λύσης:

• Οι σωλήνες τοποθετούνται - στο πάτωμα ή κάτω από το πάτωμα.
• Η ταχύτητα κίνησης του θερμαντικού μέσου μπορεί να ρυθμιστεί (αντλία πολλαπλών ταχυτήτων), ρυθμίζοντας έτσι τη θερμοκρασία στο δωμάτιο.
• Η διάμετρος των σωλήνων είναι μικρή. Για μια μεσαίου μεγέθους ιδιωτική κατοικία, αυτό είναι συνήθως 20 mm περίπου.
• Κάθε λέβητας μπορεί να εγκατασταθεί, με οποιοδήποτε αυτοματισμό. Ο αυτοματισμός παρέχει υψηλότερο επίπεδο άνεσης και την ικανότητα να διατηρεί με ακρίβεια την επιθυμητή θερμοκρασία.

Το μειονέκτημα είναι η ανάγκη για ηλεκτρική ενέργεια.Και το θέμα δεν είναι ότι απαιτούνται πολλά, αντίθετα, το σύστημα καταναλώνει 100-250 W / h σαν έναν συνηθισμένο λαμπτήρα. Το γεγονός είναι ότι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, δεν λειτουργεί. Για σπάνιες περιπτώσεις τερματισμού λειτουργίας, είναι κατάλληλος ένας σταθεροποιητής ισχύος με μπαταρία και εάν η τροφοδοσία συνεχίζεται συχνά, απαιτείται εφεδρική πηγή - μια γεννήτρια.

Με τύπο καλωδίωσης

Υπάρχουν δύο τύποι συστημάτων:

• μονοσωλήνας
• δύο σωλήνων.

Συστήματα ενός σωλήνα

Σε έναν σωλήνα, ένας σωλήνας βγαίνει από το λέβητα, παρακάμπτει διαδοχικά όλα τα θερμαντικά σώματα και από την έξοδο του τελευταίου εισέρχεται στην είσοδο του λέβητα. Το κύριο πλεονέκτημα είναι ο ελάχιστος αριθμός σωλήνων. Τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας συσκευής θέρμανσης για μια ιδιωτική κατοικία είναι περισσότερα:

• Τα θερμαντικά σώματα που βρίσκονται πλησιέστερα στην έξοδο του λέβητα είναι πάντα ζεστά, τα πιο μακριά είναι σχεδόν κρύα. Και είναι αδύνατο να λυθεί το πρόβλημα με κανονισμούς. Είναι δυνατόν μόνο για τα απομακρυσμένα να αυξήσουν τη μεταφορά θερμότητας αυξάνοντας τον αριθμό των τμημάτων, ενώ για τα κοντινά, κατά συνέπεια, το μειώνουν.
• Ένα καθαρό σύστημα ενός σωλήνα (χωρίς παράκαμψη) δεν επιτρέπει την αφαίρεση των θερμαντικών σωμάτων χωρίς διακοπή και αποστράγγιση του συστήματος.
  

  Μονός σωλήνας συμβατικός

Το καλύτερο είναι το βελτιωμένο σύστημα - Leningradka. Σε αυτό, κάθε ψυγείο έχει παράκαμψη - ένα κομμάτι σωλήνα συνδεδεμένο παράλληλα με τη συσκευή θέρμανσης. Σε αυτήν την έκδοση, μπορούν να εγκατασταθούν βαλβίδες σφαιρών στην είσοδο και την έξοδο των καλοριφέρ, με τις οποίες μπορείτε να απενεργοποιήσετε τα καλοριφέρ. Σε αυτήν την περίπτωση, το ψυκτικό θα κινείται κατά μήκος της παράκαμψης.

Το Leningradka σάς επιτρέπει να βάλετε δύο βρύσες σε κάθε καλοριφέρ και να απενεργοποιήσετε τα καλοριφέρ εάν είναι απαραίτητο

Καλωδίωση δύο σωλήνων

Αυτό το σύστημα διαθέτει δύο σωλήνες στους οποίους τα θερμαντικά σώματα συνδέονται παράλληλα. Ένα ζεστό ψυκτικό παρέχεται μέσω ενός σωλήνα, το ψυγμένο εκκενώνεται μέσω του άλλου.

Παράδειγμα συστήματος δύο σωλήνων με δύο κυκλώματα

Μειονεκτήματα - ένας μεγάλος ρυθμός ροής σωλήνων, αλλά το νερό τροφοδοτείται στην ίδια θερμοκρασία στην είσοδο κάθε καλοριφέρ, είναι δυνατή η εγκατάσταση ενός ρυθμιστή σε καθεμία από τις συσκευές θέρμανσής τους, έτσι ώστε το σύστημα να μπορεί να είναι ισορροπημένο (ορίστε την απαιτούμενη μεταφορά θερμότητας για κάθε καλοριφέρ).

Υπάρχουν διάφοροι τύποι συστημάτων θέρμανσης δύο σωλήνων:

• Αδιέξοδο. Η συσκευή της απαιτεί τον μικρότερο αριθμό σωλήνων, αλλά το μειονέκτημά της είναι ότι με μεγάλο μήκος του κυκλώματος, τα τελευταία καλοριφέρ βρίσκονται μακριά από το λέβητα, γεγονός που περιπλέκει την εξισορρόπηση (μπορεί να θερμανθούν χειρότερα). Επομένως, η θέρμανση μιας ιδιωτικής κατοικίας σύμφωνα με αυτό το σχήμα γίνεται εάν το κύκλωμα έχει μικρό μήκος - έως και 6-7 καλοριφέρ.
  

  Θέρμανση δύο σωλήνων ιδιωτικής κατοικίας: σχέδιο αδιεξόδου και σχέδιο Tichelman

• Με κυκλοφορία που περνά ή Tichelman. Απαιτείται μεγάλος αριθμός σωλήνων, οι οποίοι δεν είναι πολύ ευχάριστοι στο μάτι, αλλά το κύκλωμα είναι εύκολα ισορροπημένο. Για μεγάλες διαδρομές, είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε αυτόν τον τύπο δρομολόγησης.
• Ακτινοβολία ή συλλέκτης. Απαιτούνται οι περισσότεροι σωλήνες, ακόμη και ένας ξεχωριστός συλλέκτης, γεγονός που το καθιστά πολύ ακριβό. Κάθε συσκευή έχει ξεχωριστή γραμμή τροφοδοσίας και επιστροφής. Το καλό πράγμα για το σύστημα είναι ότι μπορείτε να ρυθμίσετε ανεξάρτητα τη μεταφορά θερμότητας κάθε ψυγείου, χωρίς να προσέχετε αυτά που βρίσκονται κοντά.
  

  Διάγραμμα ακτινοβολίας μιας συσκευής θέρμανσης σε μια ιδιωτική κατοικία

Διαβάστε πώς να επιλέξετε σωλήνες πολυπροπυλενίου εδώ.

Με τη μέθοδο παροχής ψυκτικού

Υπάρχουν συστήματα με παροχή άνω και κάτω ψυκτικού. Όλα τα παραπάνω σχήματα είναι με την κάτω κατανομή. Τα κορυφαία συστήματα τροφοδοσίας είναι σπάνια. Εφαρμόζονται κυρίως σε δύο (ή περισσότερα) διώροφα κτίρια για μια πιο οικονομική κατασκευή του συστήματος.

Σύστημα δύο σωλήνων με κορυφαία δρομολόγηση

Κατά τύπο συστήματος: ανοιχτό και κλειστό

Δεδομένου ότι η θερμοκρασία του ψυκτικού στο σύστημα αλλάζει, αλλάζει επίσης ο όγκος του. Για να υπάρχει σχέση με το πλεόνασμα, οι δεξαμενές επέκτασης είναι εγκατεστημένες στο σύστημα. Αυτές οι δεξαμενές είναι ανοιχτές (κανονική δεξαμενή) και κλειστές (μεμβράνη). Κατά συνέπεια, τα συστήματα ονομάζονται ανοιχτά και κλειστά.

Μια ανοιχτή δεξαμενή επέκτασης τοποθετείται συνήθως στη σοφίτα μιας ιδιωτικής κατοικίας. Φυσικά, είναι φθηνό, αλλά σε ένα τέτοιο σύστημα υπάρχει σταδιακή εξάτμιση του ψυκτικού.Επομένως, είναι απαραίτητο να παρακολουθείτε την ποσότητα υγρού ή να κάνετε μια αυτόματη συσκευή που θα ανταποκρίνεται σε μείωση της στάθμης. Συνήθως είναι ένας μηχανισμός επίπλευσης (όπως σε ένα δοχείο τουαλέτας) που ανοίγει / κλείνει την παροχή νερού. Το σύστημα είναι απλό και αρκετά αξιόπιστο, αλλά μόνο νερό μπορεί να κυκλοφορήσει σε αυτό. Είναι αδύνατο να συμπληρωθούν υλικά που δεν καταψύχουν, καθώς δεν επιτρέπεται αλλαγή στη συγκέντρωσή τους (και αυτό συμβαίνει κατά την εξάτμιση). Επιπλέον, τα περισσότερα αντιψυκτικά είναι τοξικά και οι ατμοί τους δεν είναι επίσης θεραπευτικοί.

Ανοιχτό σύστημα θέρμανσης ιδιωτικής κατοικίας

Όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν τέτοιες δεξαμενές είναι σε συστήματα με φυσική κυκλοφορία - μια δεξαμενή μεμβράνης απλά δεν θα λειτουργεί σε τόσο χαμηλή πίεση.

Η δεξαμενή διαστολής κλειστού τύπου χωρίζεται σε δύο μισά από μια ελαστική μεμβράνη. Με την έλλειψη ψυκτικού, το εκτοπίζει από τη δεξαμενή, με περίσσεια (αύξηση πίεσης), το ψυκτικό τεντώνει τη μεμβράνη, καταλαμβάνοντας μεγαλύτερο όγκο.

Κλειστό σύστημα με δεξαμενή μεμβράνης

Αυτά τα συστήματα λειτουργούν καλά με αναγκαστική κυκλοφορία για να διατηρούν σταθερή πίεση