Αεραγωγοί (αεραγωγοί) για εξαερισμό της βάσης - χρειάζονται ή όχι;

Για να διατηρηθεί το υπόγειο στεγνό, το θεμέλιο πρέπει να αερίζεται. Μπορεί να γίνει με δύο τρόπους - χρησιμοποιώντας οπές εξαερισμού στο υπόγειο του κτιρίου (αεραγωγοί ή αεραγωγοί) ή φέρνοντας την καμινάδα στην οροφή και κάνοντας αρκετές τρύπες για ροή αέρα από διαφορετικές πλευρές του ιδρύματος.

Γιατί αερίστε το υπόγειο

Εάν δεν παρέχεται εξαερισμός στο μη μονωμένο θεμέλιο, η υγρασία στο υπόγειο αυξάνεται γρήγορα, κάτι που αργά ή γρήγορα θα μετατραπεί σε συμπύκνωση. Η υγρασία με τη μορφή ατμού προέρχεται από τα δάπεδα από το σπίτι, καθώς και από το έδαφος. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει εξαερισμός θεμελίωσης, δεν είναι δυνατόν να τον αφαιρέσετε, συσσωρεύεται στο έδαφος κάτω από το σπίτι, στους τοίχους του υπογείου, στερεώνεται στις δοκούς δαπέδου, στις σανίδες υποδαπέδιας ή / και τα υλικά αρχειοθέτησης. Όπου υπάρχει θετική θερμοκρασία και υψηλή υγρασία (κάτω από θερμαινόμενο σπίτι, ακόμη και σε σοβαρούς παγετούς, η θερμοκρασία είναι πάντα πάνω από το μηδέν), βακτήρια, μύκητες και υλικά σαπίζουν πολύ ενεργά εκεί. Ως αποτέλεσμα, πολύ δυσάρεστες οσμές διεισδύουν στο σπίτι, τα υλικά καταστρέφονται.

Έτσι μοιάζει ένα υπόγειο πάτωμα μετά από μερικούς μήνες χωρίς εξαερισμό.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο είναι απαραίτητος ο υπόγειος αερισμός είναι το αέριο ραδόνιο, το οποίο απελευθερώνεται από το έδαφος και, μερικές φορές, σε σημαντικές ποσότητες. Είναι ένα φυσικό ραδιενεργό αέριο. Χωρίς εξαερισμό, το ραδόνιο συσσωρεύεται στο πάνω μέρος του υπόγειου χώρου και σταδιακά εισχωρεί στο σπίτι. Πιθανώς δεν είναι απαραίτητο να πούμε σε τι μπορεί να οδηγήσει η παρουσία ραδιενεργού αερίου σε οικιστικές εγκαταστάσεις. Αυτός είναι άλλος ένας καλός λόγος για τον οποίο είναι απαραίτητος ο εξαερισμός του υποδάφους.

Υπάρχουν δύο τρόποι αερισμού του υπόγειου χώρου:

• Δημιουργήστε αεραγωγούς στο θεμέλιο (ονομάζονται επίσης αεραγωγοί). Σε αυτήν την περίπτωση, η υγρασία αφαιρείται από ένα ρεύμα - οι οπές εξαερισμού βρίσκονται σε αντίθετα τοιχώματα.
• Οργανώστε την εξαγωγή αέρα από το υπόγειο - φέρτε το σωλήνα εξαερισμού στην οροφή και εισαγάγετε αέρα μέσω των γκριλ στις εγκαταστάσεις. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν δημιουργείται αέρας στο θεμέλιο, αλλά είναι απαραίτητο να γίνει μια ενδελεχής μόνωση της εξωτερικής βάσης + βάσης + τυφλές περιοχές... Στη συνέχεια, καλύψτε το έδαφος μέσα στο υπόγειο με στεγανοποίηση.

Η δεύτερη λύση καθιστά δυνατή τη βελτίωση της αισθητικής και όχι τη χαλάρωση του υπόγειου δαπέδου λόγω βυθισμάτων, αλλά απαιτεί σημαντικές υλικές επενδύσεις. Αυτή η επιλογή είναι κατάλληλη εάν πρόκειται να χτίσετε ένα ενεργειακά αποδοτικό, καλά μονωμένο σπίτι. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, είναι πιο κατάλληλο να αερίζετε το ίδρυμα.

Ποια πρέπει να είναι τα ανοίγματα στο ίδρυμα και πώς να τα τακτοποιήσετε

Οι οπές εξαερισμού στη βάση είναι κατασκευασμένες από στρογγυλά ή τετράγωνα τμήματα. Εάν θέλετε, μπορείτε επίσης να κάνετε τριγωνικό ή οποιοδήποτε άλλο σχήμα. Εάν μόνο ήταν επαρκή στην περιοχή για να απομακρύνει αποτελεσματικά την υγρασία από το υποδάπεδο.

Διαστάσεις

Οι διαστάσεις των οπών αερισμού στη βάση ρυθμίζονται από το SNiP (SNiP 31-01-2003). Στο σημείο 9.10 αναφέρεται ότι η επιφάνεια των αεραγωγών πρέπει να είναι τουλάχιστον το 1/400 της συνολικής επιφάνειας του υποδαπέδια. Για παράδειγμα, εάν έχετε ένα σπίτι 8 * 9 m, η έκταση του υπόγειου είναι 72 τετραγωνικά. μ. Στη συνέχεια, η συνολική έκταση των αεραγωγών στο θεμέλιο πρέπει να είναι 72/400 = 0,18 τ.μ. ή 18 τ.μ. εκ.

Στην ίδια παράγραφο του προτύπου, ορίζεται η ελάχιστη επιφάνεια αέρα - δεν πρέπει να είναι μικρότερη από 0,05 τ.μ. Εάν μεταφραστεί σε διαστάσεις, αποδεικνύεται ότι οι ορθογώνιες οπές δεν πρέπει να είναι μικρότερες από 25 * 20 cm ή 50 * 10 cm και οι στρογγυλές οπές πρέπει να έχουν διάμετρο 25 cm.

Μπορούν να γίνουν μεγάλες τρύπες

Το κάνουν αυτό σε πολυώροφα κτίρια, αλλά σε ιδιωτικά, τέτοιες τρύπες φαίνονται πολύ μεγάλες. Συνήθως κατασκευάζονται δύο φορές λιγότερο, ενώ αυξάνεται ο αριθμός των αεραγωγών έτσι ώστε η συνολική επιφάνεια των εξαερισμών να μην είναι χαμηλότερη από τη συνιστώμενη.

Πώς να τακτοποιήσετε

Οι ροές αέρα γίνονται στο θεμέλιο 15-20 cm κάτω από το άνω άκρο της ταινίας. Εάν η βάση είναι χαμηλή, μια εσοχή γίνεται μπροστά από το άνοιγμα - ένα λάκκο. Απαιτείται όμως εξαερισμός του υποδάφους.

Οι αεραγωγοί στο πλίνθο τοποθετούνται ομοιόμορφα σε όλες τις πλευρές της βάσης απέναντι από το άλλο. Αυτό είναι απαραίτητο για να λειτουργεί σωστά ο εξαερισμός της βάσης. Ο άνεμος, «πετάει» σε μια τρύπα, θα πετάξει σε μια άλλη, μεταφέροντας υδρατμούς και ραδόνιο.

Τοποθετήστε αεραγωγούς στο θεμέλιο απέναντι από το άλλο

Η απόσταση μεταξύ δύο γειτονικών αεραγωγών στο υπόγειο είναι περίπου 2-3 ​​μ. Εάν υπάρχουν τοίχοι στο εσωτερικό, απαιτείται τουλάχιστον ένας εξαερισμός για κάθε "δωμάτιο". Στα ίδια τα χωρίσματα, είναι επίσης απαραίτητο να δημιουργηθούν αεραγωγοί - για να επιτρέπεται στις μάζες του αέρα να κινούνται και να σχηματίζουν ένα προσχέδιο. Αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε. Προκειμένου η κίνηση να είναι λίγο πολύ ελεύθερη, η περιοχή ή ο αριθμός των οπών στα εσωτερικά χωρίσματα θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη και καλύτερη εάν είναι 2-3 φορές μεγαλύτερη. Μπορείτε να φτιάξετε πολλές οπές ίδιου μεγέθους με τη βάση, ή μπορείτε να φτιάξετε μία, αλλά πλάτος. Η δεύτερη επιλογή, παρεμπιπτόντως, είναι προτιμότερη - τα διαμορφωμένα περάσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εξυπηρέτηση του υπόγειου.

Εάν δεν βρείτε πλέγμα κατάλληλης διαμέτρου, μπορείτε να το κάνετε

Οι αεραγωγοί στη βάση οποιουδήποτε σχήματος πρέπει να κλείνουν με πλέγματα, ώστε τα ζώα να μην διεισδύουν στο υπόγειο. Είναι επιθυμητό οι γρίλιες να είναι κατασκευασμένες από μέταλλο και οι οπές να είναι μικρές. Για τα ποντίκια, το πλαστικό δεν είναι πρόβλημα και η αποτροπή τους είναι ευκολότερη από την καταπολέμηση τους αργότερα.

Αυτή η επιλογή βελτιώνει επίσης τις συνθήκες εξαερισμού και εξοικονομεί τρωκτικά.

Πώς να φτιάξετε αέρα

Οι αεραγωγοί σχηματίζονται στο στάδιο της δημιουργίας της βάσης. Αν μιλάμε για μονολιθική βάση, τότε τα ενσωματωμένα μέρη τοποθετούνται και στερεώνονται μετά την εγκατάσταση του ενισχυτικού πλαισίου. Για την οργάνωση των στρογγυλών αγωγών, τοποθετούνται πλαστικοί ή αμιάντο-τσιμέντο σωλήνες. Οι άκρες τους φέρονται στο ίδιο επίπεδο με την εξωτερική άκρη του ξυλότυπου, και είναι καλά στερεωμένες. Εάν χρησιμοποιούνται πλαστικοί σωλήνες, χύνεται άμμος μέσα τους, οι άκρες κλείνονται με βύσματα. Αυτό είναι απαραίτητο, ώστε η μάζα του σκυροδέματος να μην τους ισοπεδώνει κατά την έκχυση. Αυτές οι υποθήκες δεν αφαιρούνται μετά τον ξυλότυπο.

Εγκατεστημένοι πλαστικοί σωλήνες για εξαεριστήρες στον πλίνθο

Τα ορθογώνια ανοίγματα σχηματίζονται από σανίδες, χτυπώντας ένα κουτί του απαιτούμενου μεγέθους. Είναι επίσης εγκατεστημένο στον ξυλότυπο, αλλά μετά το σκυρόδεμα έχει τεθεί, το ξύλο αφαιρείται.

Εάν το υπόγειο είναι φτιαγμένο από τούβλα, μπορείτε να κόβετε περιοδικά τα τούβλα ή να τοποθετείτε μισό αντί ολόκληρου. Στους πλίνθους από τσιμεντόλιθους, παίρνουν πολλά κομμάτια με δύο μεγάλες τρύπες, τα κάνουν. Ορίστε αντί για ένα από τα "κανονικά". Εάν το θεμέλιο και το υπόγειο είναι κατασκευασμένα από οπλισμένο σκυρόδεμα, δημιουργούνται αεραγωγοί στις αρθρώσεις.

Το ξυλότυπο καταργήθηκε

Οι αεραγωγοί οργανώνονται επίσης περίπου σε στήλες, στήλες (βίδες, βαριές, TISE) θεμέλια. Όταν τα κενά μεταξύ των στηριγμάτων καλύπτονται με το επιλεγμένο υλικό, απομένει ο απαιτούμενος αριθμός οπών, η συνολική έκταση των οποίων είναι 1/400 της περιοχής υποδαπέδιας.

Πώς να διορθώσετε την κατάσταση

Τι να κάνετε αν υπάρχει θεμέλιο, αλλά οι αεραγωγοί ξεχάστηκαν ή το μέγεθός τους δεν επαρκεί για κανονικό αερισμό - μύκητας, υψηλή υγρασία και άλλες "απολαύσεις" άρχισαν να πολλαπλασιάζονται στο υποπεδίο. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι επίλυσης του προβλήματος:

• Αυξήστε το μέγεθος των υπαρχόντων ή ανοίξτε νέες. Η διάτρηση μιας μονολιθικής βάσης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αυτό γίνεται είτε με κορώνα κατάλληλου μεγέθους.Εάν δεν υπάρχει κορώνα, μπορείτε να κάνετε ένα μεγάλο τρυπάνι με μεγάλη διάμετρο, γεώνοντας πολλές μικρές τρύπες μαζί της γύρω από την περίμετρο του αεραγωγού. Στη συνέχεια, τα υπόλοιπα κενά τρυπιούνται και η ανομοιόμορφη επιφάνεια είτε τρίβεται είτε απλώς κλείνεται με πλέγμα. Ένας άλλος τρόπος είναι να παραγγείλετε γεωτρήσεις διαμαντιών. Σε αυτήν την περίπτωση, χρησιμοποιείται ειδικός εξοπλισμός, οι τρύπες τρυπούνται πολύ πιο μαλακά, χωρίς φορτία σοκ
  

  Διάτρηση διαμαντιών στο υπόγειο του κτηρίου

• Εάν δεν υπάρχει πιθανότητα ή επιθυμία να φτιάξετε νέους ή να επεκτείνετε παλιούς αεραγωγούς, η πρόσφυση μπορεί να βελτιωθεί φέρνοντας έναν ή περισσότερους σωλήνες από τους αεραγωγούς στην οροφή. Λόγω της πτώσης πίεσης, η ώθηση θα είναι καλύτερη, η υγρασία θα μειωθεί.
• Κάντε εξαναγκασμένο εξαερισμό. Για να μην το ενεργοποιήσετε / απενεργοποιήσετε χειροκίνητα, μπορείτε να βάλετε ένα χρονόμετρο ή ένα διαφορικό θερμόμετρο. Ενεργοποιεί τον ανεμιστήρα όταν η θερμοκρασία στο υπόγειο είναι υψηλότερη από την εξωτερική (κατάσταση για συμπύκνωση).
• Μειώστε την ποσότητα υγρασίας που εισέρχεται στο υποδάπεδο. Η πιο συνηθισμένη πηγή είναι το έδαφος, ειδικά όταν η στάθμη του νερού είναι υψηλή. Είναι κλειστό με φράγμα ατμών. Ένα παχύ πλαστικό φιλμ (πάχους από 150 μικρά) είναι κατάλληλο. Τοποθετείται έτσι ώστε ο καμβάς να επικαλύπτεται ο άλλος κατά 10-15 εκ. Οι αρμοί κολλιούνται με ταινία διπλής όψης (μπορείτε να το κάνετε δύο φορές - στην αρχή της "επικάλυψης" και στο τέλος "). Η μεμβράνη τοποθετείται στους τοίχους κατά 20-30 cm, στερεωμένη με ράβδο. Για να μην καταστραφεί η μεμβράνη κατά τη διάρκεια της περαιτέρω λειτουργίας, χύνεται ένα στρώμα άμμου ή δημιουργείται ένα λεπτό στρώμα πάχους 3 cm. Εάν το θεμέλιο, η τυφλή περιοχή και το υπόγειο είναι μονωμένα, αυτό δίνει ένα καλό αποτέλεσμα - σε συνδυασμό με έναν σωλήνα εξαερισμού που φέρεται στην οροφή. Εάν δεν υπάρχει μόνωση, θα σχηματιστεί συμπύκνωση στο φιλμ. Έχοντας κάνει μια κλίση προς κάποια κατεύθυνση, θα είναι δυνατή η συλλογή υγρασίας και η αφαίρεσή της έξω από το υπόγειο. Αυτή η επιλογή, αν και χειρότερη, λειτουργεί.
• Για τον εξαερισμό του υπογείου σε ένα λουτρό (θερμαινόμενο) ή σπίτια με πλημμύρες σόμπας, υπάρχει μια άλλη λύση - να τοποθετήσετε τη σόμπα έτσι ώστε ο αέρας να αντλείται από κάτω από το πάτωμα (κάντε έναν ανεμιστήρα κάτω από το επίπεδο του τελικού δαπέδου).
  

  Εξαερισμός της βάσης τραβώντας αέρα στον κλίβανο από το δάπεδο

• Δεν υπάρχει υποδάπεδο - δεν απαιτείται εξαερισμός. Για να πραγματοποιηθεί αυτό το αξίωμα, γεμίζεται ολόκληρος ο χώρος από το έδαφος έως το υποδάπεδο. Χρησιμοποιείται το πιο διαθέσιμο υλικό με καλές θερμομονωτικές ιδιότητες. Συνήθως είναι διογκωμένος πηλός. Το μειονέκτημά του είναι ότι είναι υγροσκοπικό και ικανό να "τραβά" νερό από το έδαφος. Με υψηλό επίπεδο υπόγειων υδάτων, εάν δεν κάνετε στεγανοποίηση υψηλής ποιότητας στο έδαφος (φιλμ με προσέγγιση στους τοίχους), μπορείτε να το κάνετε μόνο χειρότερο. Υπάρχει ένα δεύτερο κατάλληλο υλικό με τα καλύτερα χαρακτηριστικά θερμομόνωσης και εντελώς μη υγροσκοπικό - κοκκώδες γυαλί αφρού ή την πάλη του. Αυτό το υλικό εμφανίστηκε σχετικά πρόσφατα και λίγοι άνθρωποι το γνωρίζουν. Για αυτήν την περίπτωση, είναι μια εξαιρετική επιλογή. Αξίζει, ωστόσο, πιο ακριβό από τον διογκωμένο πηλό, αλλά είναι αρκετές φορές πιο ζεστό και ασφαλέστερο (ο διογκωμένος πηλός είναι συχνά μη ασφαλής για το περιβάλλον).

Κλείστε τα ανοίγματα για το χειμώνα ή όχι

Υπάρχουν δύο απόψεις σχετικά με το εάν θα κλείσετε ή όχι τα ανοίγματα εξαερισμού στο υπόγειο για το χειμώνα. Εάν αφεθεί ανοιχτό, η υγρασία δεν θα συσσωρευτεί. Και αυτό είναι καλό, αλλά σε αντάλλαγμα παίρνουμε ένα κρύο πάτωμα και αυξημένο κόστος θέρμανσης. Η διέξοδος είναι ενισχυμένη μόνωση δαπέδου έτσι ώστε ο εξαερισμός να μην επηρεάζει τη θερμοκρασία του και να μην απαιτεί αυξημένη θέρμανση.

Εάν οι αεραγωγοί είναι κλειστοί για το χειμώνα, η υγρασία συσσωρεύεται στο έδαφος. Ο ζεστός υγρός αέρας από το σπίτι παίρνει στα μισά, πέφτοντας σε κρύες επιφάνειες, και το χειμώνα αυτοί είναι οι τοίχοι του υπογείου, συμπυκνώνουν υγρασία, ρέουν στο έδαφος. Αυτό σημαίνει ότι αργότερα, το καλοκαίρι, θα εξατμιστεί από εκεί, αυξάνοντας την υγρασία στο υπόγειο.

Εξαερισμός του ιδρύματος χωρίς αεραγωγούς

Αυτό είναι ένα πολύπλοκο σύνολο έργων που ξεκινά με την εγκατάσταση ενός συστήματος αποστράγγισης. Το νερό πρέπει να εκτρέπεται από το θεμέλιο έτσι ώστε να μην διεισδύει στο κτίριο λόγω της υγροσκοπικότητας και της διαπερατότητας των ατμών από σκυρόδεμα. Παρεμπιπτόντως, μπορεί να μειωθεί αρκετές φορές χρησιμοποιώντας ένα αστάρι για σκυρόδεμα βαθιάς διείσδυσης με πολυμερή.

Σύστημα αποχέτευσης

Το επόμενο στάδιο στεγανοποιεί το θεμέλιο και το υπόγειο, τη μόνωση τους. Η στεγανοποίηση μπορεί να επικαλυφθεί ή να συγκολληθεί. Μόνωση - για αυτήν την περίπτωση, συνιστάται EPS - εξωθημένος αφρός πολυστυρολίου. Είναι ιδανικό για αυτές τις συνθήκες: εκτός από εξαιρετικά χαρακτηριστικά θερμομόνωσης, δεν είναι υγροσκοπικό, δεν αφήνει το νερό να περάσει είτε σε υγρό είτε σε αέρια κατάσταση, τα έντομα και τα ζώα δεν τους αρέσουν, δεν σαπίζουν, οι μικροοργανισμοί δεν πολλαπλασιάζονται σε αυτό.

Η τυφλή περιοχή είναι μονωμένη με το ίδιο υλικό, γιατί χωρίς αυτό το έδαφος στο υπόγειο μπορεί να παγώσει.

Μόνωση του υπογείου, τυφλή περιοχή

Μετά από αυτό, είναι απαραίτητο να ελαχιστοποιηθεί η ροή υγρασίας από το πλάι του εδάφους - να το καλύψετε με στεγανοποιητικό υλικό. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε υλικό με κατάλληλα χαρακτηριστικά - από μεμβράνη πολυαιθυλενίου (με πυκνότητα 150 μικρά) έως σύγχρονες μεμβράνες διάχυσης, οι οποίες δεν θα επηρεάσουν την διαφυγή ατμού από το υπόγειο, αλλά δεν θα αφήσουν ατμό μέσα. Τα καμβά τοποθετούνται με προσέγγιση του ενός πάνω στο άλλο κατά τουλάχιστον 15 cm, τα χτυπήματα είναι κολλημένα με ταινία διπλής όψης. Επίσης, το στεγανοποιητικό φιλμ τοποθετείται στους τοίχους - κατά 20-30 cm, όπου στερεώνεται χρησιμοποιώντας μια ράβδο σύσφιξης (στερεώστε με πείρους ή καρφιά, ανάλογα με το βασικό υλικό).

Αδιάβροχη μεμβράνη

Στη συνέχεια, οργανώνεται ένα σύστημα εξαερισμού. Ένας ή περισσότεροι σωλήνες βγαίνουν έξω στην οροφή (ανάλογα με τον όγκο του υποδαπέδιου), αρκετές εισόδους αέρα κατασκευάζονται στο πάτωμα, κατά προτίμηση από μη κατοικημένες εγκαταστάσεις. Από την πλευρά του σπιτιού, είναι κλειστά με γρίλιες εξαερισμού.

Εξαερισμός του υποδάφους χωρίς αεραγωγούς