Στρώστε το θεμέλιο με γκριλ: συσκευή do-it-yourself

Είναι πολύ μακριά από πάντα και όχι σε όλες τις περιπτώσεις που μπορούν να εφαρμοστούν τα παραδοσιακά θεμέλια - ταινία-κασέτα και πλάκα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, γίνονται πολύ ακριβά: η διαρρύθμισή τους μπορεί να πάρει έως και το 40-50% του κόστους ολόκληρου του κτιρίου. Αυτό συμβαίνει συνήθως κατά τη διάρκεια της κατασκευής σε περιοχές με μεγάλο βάθος κατάψυξης (κάτω των 2 μέτρων) ή σε ασταθή εδάφη, με χαμηλή ένταση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα θεμέλιο με σωρό γκριλ είναι συχνά η καλύτερη λύση.

Τι είναι το θεμέλιο σωρού

Το θεμέλιο στοίβας πιθανότατα φαντάζεται από όλους: είναι ένας συγκεκριμένος αριθμός πασσάλων που είναι θαμμένοι στο έδαφος μέχρι το επίπεδο του στρώματος ρουλεμάν ή κάτω από το επίπεδο ψύξης. Στην καθαρή του μορφή, αυτός ο τύπος θεμελίωσης χρησιμοποιείται σπάνια. Αυτό οφείλεται στον περίεργο σχεδιασμό που δεν επιτρέπει την ανακατανομή του φορτίου από το σπίτι μεταξύ των πασσάλων. Ως εκ τούτου, το θεμέλιο του σωρού κατασκευάζεται κυρίως για σπίτια από κορμό ή ράβδο, μερικές φορές για κτίρια με σκελετό. Αυτοί οι τύποι δομικών υλικών, λόγω των χαρακτηριστικών τους, αναδιανέμουν το ίδιο το φορτίο. Είναι ελάχιστα συμβατές με σπίτια από άλλα υλικά.

Ωστόσο, η βελτιωμένη μορφή τους - ένα θεμέλιο σωρού με γκριλ - στερείται πολλών μειονεκτημάτων και μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για τούβλα όσο και για οικοδομικά κτίρια. Σε αυτά, όλα τα στηρίγματα είναι δεμένα με ταινία κατασκευασμένη από μέταλλο ή οπλισμένο σκυρόδεμα (σκυρόδεμα) σε μια ενιαία κατασκευή. Αυτή η ταινία ονομάζεται γκριλ.

Μοιάζει με ένα θεμέλιο στοίβας-γκριλ που βγαίνει από το έδαφος

Το γκριλ είναι ένα μέρος του ιδρύματος που ενώνει τις κεφαλές των σωρών και χρησιμεύει ως στήριγμα για τους τοίχους. Είναι το γκριλ που δέχεται, και λόγω της κλειστής δομής, αναδιανέμει το φορτίο, μεταφέροντάς το στους σωρούς. Μπορεί να είναι μέταλλο, ξύλο, σκυρόδεμα ή οπλισμένο σκυρόδεμα. Από τον τύπο εκτέλεσης, τα γκριλ σκυροδέματος (οπλισμένο σκυρόδεμα) είναι χαμηλά και υψηλά.

Υπάρχουν θεμέλια σωρών με ψηλά και χαμηλά γκριλ

Η υψηλή ψησταριά είναι πάνω από το επίπεδο του εδάφους. Τις περισσότερες φορές κατασκευάζεται από μέταλλο - κανάλια μεγάλων διατομών ή τετράγωνων μεταλλικών σωλήνων. Κάνουν επίσης ένα τέτοιο γκριλ από σκυρόδεμα, αλλά η δομή του είναι πιο περίπλοκη: πρέπει να καταλάβετε πώς να ρίξετε την ταινία σε απόσταση από το έδαφος.

Πώς λειτουργεί το γκριλ και τι δίνει

Κάθε σπίτι σε διαφορετικά μέρη θα έχει διαφορετικό φορτίο: διακόσμηση, έπιπλα, είδη υγιεινής, άλλα πράγματα είναι άνισα τοποθετημένα. Κατά συνέπεια, το φορτίο από διαφορετικά μέρη του θα είναι διαφορετικό. Το γκριλ παίρνει αυτά τα άνισα φορτία και τα αναδιανέμει. Το "ισοπεδωμένο" φορτίο έχει ήδη μεταφερθεί στους πασσάλους.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των θεμελίων σωρού και γκριλ (για να αυξήσετε το μέγεθος της εικόνας, κάντε δεξί κλικ πάνω της)

Γιατί είναι καλό; Το γεγονός ότι με την ίδια φόρτωση σωρών, υπάρχει λιγότερη πιθανότητα να συρρικνωθούν άνισα. Και η άνιση συρρίκνωση, όπως γνωρίζετε, οδηγεί σε ρωγμές στο θεμέλιο και στους τοίχους. Επομένως, το θεμέλιο στοίβας-γκριλ είναι πιο σταθερό. Αν και παραμένει το κύριο μειονέκτημα των θεμελίων του σωρού: δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι είδους χώμα βρίσκεται κάτω από κάθε έναν από τους σωρούς. Επομένως, δεν είναι ρεαλιστικό να προβλέψουμε τη συμπεριφορά τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αρχιτέκτονες δεν τους αρέσουν πολύ: είναι αδύνατο να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη λειτουργία του σπιτιού.

Λωρίδα βάσης σε πασσάλους

Τα χαμηλά γκριλ είναι πιο προβλέψιμα από αυτή την άποψη.Συνήθως ξεκινούν κάτω από το επίπεδο του εδάφους και ρίχνονται από οπλισμένο (ή όχι ανάλογα με το έργο) σκυρόδεμα. Επιπλέον, η ενίσχυση των πασσάλων συνδέεται με την ενίσχυση του γκριλ.

Σε αυτήν την περίπτωση, το γκριλ είναι ένα θεμέλιο ρηχής λωρίδας και είναι κατασκευασμένο με την ίδια τεχνολογία. Διαφέρει στο ότι έχει άκαμπτη σύνδεση με τους πασσάλους, γεγονός που αυξάνει σημαντικά την αξιοπιστία και τη σταθερότητα της κατασκευής. Τέτοια θεμέλια ονομάζονται επίσης ταινίες που βασίζονται σε σωρούς ή σε ταινίες σωρού. Αυτός ο σχεδιασμός είναι σχεδόν ιδανικός: συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των θεμελίων στοίβας και ταινιών, αντισταθμίζοντας σε μεγάλο βαθμό τις ελλείψεις τους.

Η συσκευή της βάσης της στοίβας (για να αυξήσετε το μέγεθος της εικόνας, κάντε δεξί κλικ πάνω της)

Πώς λειτουργεί; Το φορτίο από το σπίτι μεταφέρεται στη ζώνη. Λόγω της παρουσίας διαμήκους οπλισμού, αναδιανέμεται σε ολόκληρη την περιοχή. Δεδομένου ότι η ταινία στηρίζεται επίσης στο έδαφος, μέρος του φορτίου μεταφέρεται σε αυτό, το υπόλοιπο πέφτει στους σωρούς. Σε αυτήν την περίπτωση, το φορτίο και η συρρίκνωση είναι ομοιόμορφα: "ευθυγραμμίζονται" από την ταινία.

Μπορείτε να διαβάσετε για τα θεμέλια μονολιθικών ταινιών σε αυτό το άρθρο.

Το χειμώνα, όταν οι δυνάμεις ανύψωσης αρχίζουν να επηρεάζουν το θεμέλιο, εκδηλώνονται όλα τα πλεονεκτήματα της θεμελίωσης των σωληνώσεων. Εάν το σπίτι βρίσκεται σε ανυψωτικά εδάφη, το βάθος τους είναι κάτω από το επίπεδο κατάψυξης, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς τις συνθήκες υπό τις οποίες το σπίτι θα είναι εύκαμπτο ή θα δώσει άνιση συρρίκνωση.

Όταν οι δυνάμεις ανύψωσης δρουν στην ταινία, τα «τακούνια» των πασσάλων, και οι ίδιοι, δεν επιτρέπουν στο έδαφος να μετακινήσει το θεμέλιο. Ως εκ τούτου, τα θεμέλια με λωρίδες είναι μια εξαιρετική επιλογή σε εδάφη με υψηλή ανύψωση. Ταυτόχρονα, το κόστος είναι πολύ υψηλότερο από ό, τι στην κατασκευή ενός συμβατικού θεμέλιου σωρού, αλλά πολύ χαμηλότερο από ό, τι στην κατασκευή μιας ταινίας κάτω από το βάθος κατάψυξης.

Πότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί

Συνιστάται να εγκαταστήσετε θεμέλια στοιβαγμάτων στις ακόλουθες περιπτώσεις:

• Όταν τα εδάφη είναι ασταθή και φέρουν ασθενώς, φτάνουν σε αρκετά μεγάλο βάθος. Αυτά είναι καρστ, δάση, τύρφη, άμμοι, φυτά και εύφορα εδάφη μεγάλου πάχους (πάνω από 1,4-1,5 μέτρα). Σε αυτήν την περίπτωση, το φορτίο πρέπει να μεταφερθεί σε πυκνά εδάφη που βρίσκονται κάτω από την κανονική φέρουσα ικανότητα. Δεν είναι πάντα δυνατό να φτάσετε στο κάτω μέρος τους, και αν είναι δυνατόν, τότε το ίδρυμα είναι πολύ ακριβό. Επομένως, η μεταφορά φόρτωσης στοίβας είναι η καλύτερη επιλογή.
• Σε περιοχές με μεγάλες υψομετρικές διαφορές. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι συχνά πολύ φθηνότερο να χρησιμοποιείτε σωρούς διαφορετικών υψών από το να εκτελείτε εργασίες για ισοπέδωση του εδάφους ή ρίχνοντας μια βαθιά ταινία που μπορεί να αντισταθμίσει τη διαφορά ύψους.
  

  Ένας από τους τύπους θεμελίωση pile-rostrum - με πασσάλους TISE

• Με υψηλό επίπεδο υπογείων υδάτων. Τα θεμέλια πασσάλων είναι τα μόνα για τα οποία δεν έχει σημασία το επίπεδο των υπόγειων υδάτων. Είναι σημαντικό να υπάρχει φέρον έδαφος κάτω από τη φτέρνα. Το επίπεδο της θέσης των υδάτων επηρεάζει μόνο τον τύπο του γκριλ: εάν το νερό είναι κοντά στην επιφάνεια, το γκριλ γίνεται ψηλό, αν βρίσκεται βαθιά, μπορεί να γίνει χαμηλό.
• Όταν χτίζετε σε σκληρό έδαφος. Σε αυτήν την περίπτωση, μικρές ποσότητες γης (σε σύγκριση με τα θεμέλια λωρίδων ή πλακών) έχουν θετική επίδραση.
• Εάν αποφασίσετε να χτίσουμε ένα σπίτι χρησιμοποιώντας τεχνολογία πλαισίου. Το να φτιάξεις μια ταινία είναι σπατάλη χρημάτων: θα αποδειχθεί πολύ μεγάλο περιθώριο ασφάλειας, το οποίο, στην περίπτωση αυτή, είναι άχρηστο. Σε αυτήν την περίπτωση, ένα θεμέλιο σωρού ή γκριλ είναι η καλύτερη επιλογή.
• Με μεγάλη οικοδομική μάζα (πάνω από 350 τόνους). Τότε αποδεικνύεται ότι η ταινία ή η πλάκα πρέπει να είναι πολύ μαζική και, ως εκ τούτου, ακριβή. Σε αυτήν την περίπτωση, το θεμέλιο στοίβας-γκριλ είναι συχνά φθηνότερο.

Μερικές φορές είναι ακόμα πιο απλό: ξεκινούν από το χαμηλότερο κόστος. Αλλά πρέπει πάντα να θυμάστε ότι οποιοσδήποτε τύπος θεμελίωσης σωρού είναι λιγότερο αξιόπιστος από την πλάκα και τη λωρίδα. Και όλα αυτά γιατί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι είδους χώμα βρίσκεται κάτω από κάθε έναν από τους σωρούς.Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, κατά τον υπολογισμό των παραμέτρων, ένα αυξημένο περιθώριο ασφαλείας καθορίζεται στο σχεδιασμό. Όχι 1.2, όπως πιστεύεται συνήθως, αλλά 1.4. Και ακόμα, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα.

Τι σωρούς να χρησιμοποιήσετε

Σε θεμέλια στοίβας-γκριλ, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τυχόν σωροί. Επιλέγονται με βάση το έδαφος, το προγραμματισμένο φορτίο του σπιτιού. Οι σωροί είναι κατασκευασμένοι από μέταλλο, σκυρόδεμα, μερικές φορές ξύλο. Μπορούν να είναι στρογγυλά ή τετράγωνα. Διαφέρουν επίσης στη μέθοδο εγκατάστασης:

• Οδήγηση. Εγκαθίστανται χωρίς διάτρηση ή σκάψιμο. Συνήθως - σφυρηλατούνται, γι 'αυτό και ονομάζονται. Σπάνια χρησιμοποιούνται σε ιδιωτικές κατασκευές: απαιτείται ειδικός εξοπλισμός.
  

  Οι στοίβες από οπλισμένο σκυρόδεμα χρησιμοποιούνται συχνότερα στην κατασκευή πολυώροφων κτιρίων

• Βαριέμαι. Πρώτα, ένα πηγάδι τρυπάται στο έδαφος και στη συνέχεια το ξυλότυπο εγκαθίσταται και στερεώνεται σε αυτό. Περιέχει ενίσχυση που αυξάνει τα χαρακτηριστικά αντοχής. Στη συνέχεια χύνεται ολόκληρη η κατασκευή με σκυρόδεμα.
• Διάτρηση οπλισμένου σκυροδέματος. Σε αυτήν την περίπτωση, ανοίγονται επίσης τρυπάνια, αλλά τοποθετούνται έτοιμοι σωροί οπλισμένου σκυροδέματος (σφυρηλατημένοι, αλλά με λιγότερη προσπάθεια).
• Βίδα. Πρόκειται για μεταλλικούς σωρούς, στραμμένους στο άκρο και με ελικοειδείς λεπίδες που κόβουν το έδαφος. Σε μεγάλα βάθη, απαιτείται ειδικός εξοπλισμός, μικρά, μήκους έως 2-3 μέτρων, μπορούν να εγκατασταθούν χειροκίνητα.
  

  Ένας από τους τύπους πασσάλων είναι η βίδα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν με γκριλ από διαφορετικά υλικά για διαφορετικά σπίτια (για να αυξήσετε το μέγεθος της εικόνας, κάντε δεξί κλικ πάνω της)

Στις ιδιωτικές κατασκευές, οι βαριές στοίβες χρησιμοποιούνται συχνότερα. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στην κατασκευή καλοκαιρινών εξοχικών σπιτιών ή λουτρών. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή μικρών σπιτιών. Αλλά αν τα καλοκαιρινά σπίτια και τα λουτρά μπορούν να γίνουν χωρίς υπολογισμό, τότε κατά την κατασκευή ενός σπιτιού είναι πολύ επιθυμητό να παραγγείλετε ένα έργο.

Διαφορετικοί σωροί έχουν σχήμα: τετράγωνη ή τριγωνική διατομή, στρογγυλή γεμάτη και στρογγυλή κοίλη, μερικές φορές πολύπλοκα σχήματα αναπτύσσονται ειδικά για το έργο. Με τον τρόπο που οι σωροί μεταφέρουν το φορτίο στο έδαφος, είναι:

• κρέμασμα;
• πασσάλους-ράφια.
  

  Ποια είναι η διαφορά μεταξύ πασσάλων ανά τύπο εργασίας (για να αυξήσετε το μέγεθος της εικόνας, κάντε δεξί κλικ πάνω της)

Οι αναρτημένοι σωροί έχουν μια μεγάλη πλευρική επιφάνεια και ένα σημαντικό μέρος του φορτίου (έως 60-70%) μεταφέρεται με τη βοήθειά του. Χρησιμοποιούνται εάν η φέρουσα ικανότητα του εδάφους στο επίπεδο που επιτυγχάνεται δεν επαρκεί για να αντέξει ολόκληρο το φορτίο και η περαιτέρω εμβάθυνση δεν είναι πρακτική. Σε αυτήν την περίπτωση, η παρουσία του «τακουνιού» δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα: το κύριο φορτίο μεταφέρεται από την επιφάνεια και όχι από το άκρο του σωρού.

Αντίθετα, οι σωροί ραφιών μεταφέρουν το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου μέσω του άκρου. Σε αυτήν την περίπτωση, τα πλευρικά τοιχώματα είναι ανεπτυγμένα και λεία, και είναι λογικό να επεκταθεί στο τέλος του σωρού. Ένα είδος αυτού του τύπου - Σωροί TISE... Έχουν κυλινδρική διαστολή στο κάτω μέρος, γι 'αυτό μεταφέρουν το φορτίο σε μια μεγάλη περιοχή. Επίσης, η φτέρνα εμποδίζει τις ανυψωτικές δυνάμεις να ανεβάσουν το θεμέλιο.

Η θέση των πασσάλων στο γκριλ

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα στηρίγματα στο έδαφος τοποθετούνται κάθετα. Μερικές φορές μπορεί να απαιτείται κεκλιμένη εγκατάσταση, με πολλά κομμάτια σε ένα μέρος. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται εάν μπορούν να προκύψουν οριζόντια κατευθυνόμενες δυνάμεις. Για παράδειγμα, όταν χτίζετε σε επικλινείς περιοχές.

Η θέση των πασσάλων στο σχέδιο του σπιτιού

Οι στοίβες μπορούν να τοποθετηθούν κατά το σημείο - κάτω από τα στηρίγματα (στήλες, ράφια). Αυτή η διάταξη είναι τυπική για την κατασκευή τέντες ή στέγες σε ανοιχτούς χώρους. Στη συνέχεια, τα στηρίγματα τοποθετούνται ακριβώς κάτω από τις στήλες που κρατούν την οροφή.

Για μικρά ιδιωτικά σπίτια, οι σωροί τοποθετούνται με τη μορφή ταινίας. Τοποθετούνται σε μία σειρά, μερικές φορές σε δύο ή τρεις, αλλάζοντας το ένα το άλλο. Μερικές φορές στα πιο φορτωμένα μέρη, για παράδειγμα, σε γωνίες, σε περιοχές με μεγάλο προγραμματισμένο φορτίο, τοποθετούνται σε θάμνους: αρκετά κομμάτια σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο.

Πώς να τοποθετήσετε τον εαυτό σας σε ένα σχέδιο σπιτιού

Όταν σχεδιάζουν ένα ίδρυμα σωρού από μόνα τους, συνήθως προχωρούν ως εξής. Στο σχέδιο του κτιρίου, σχεδιασμένο σύμφωνα με την κλίμακα, οι σωροί πρέπει να τοποθετηθούν στις γωνίες και στις διασταυρώσεις με τους τοίχους. Εάν βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των 3 μέτρων μεταξύ τους, τοποθετούνται μεταξύ τους ενδιάμεσα στηρίγματα. Είναι επιθυμητό οι σωροί να βρίσκονται σε απόσταση 2 έως 3 μέτρων μεταξύ τους.

Πρώτα, οι σωροί τοποθετούνται στις γωνίες και στη συνέχεια κάτω από το στήριγμα των τοιχωμάτων των εδράνων

Η αρχή είναι απλή, αλλά πρέπει να καθορίσετε την απαιτούμενη περιοχή στοίβας. Και πρέπει να υπολογιστεί (μάλλον, να πάρει).

Υπολογισμός της θεμελίωσης σωρού

Για να είστε τουλάχιστον μερικώς σίγουροι για την αξιοπιστία του ιδρύματος, συνιστάται να το υπολογίσετε τουλάχιστον περίπου. Για να το κάνετε αυτό, θα πρέπει να κάνετε μερικούς όχι τους πιο δύσκολους υπολογισμούς.

1. Υπολογίζεται η μάζα του σπιτιού (λαμβάνονται υπόψη όλα τα υλικά και το κατά προσέγγιση βάρος της "γέμισης").
2. Με βάση τον συντελεστή βάρους και ασφάλειας, προσδιορίζεται η απαιτούμενη περιοχή στήριξης.
3. Δεδομένου ότι οι σωροί έχουν ήδη τοποθετηθεί, μπορούμε να μετρήσουμε τον αριθμό τους.
4. Στη συνέχεια, επιλέγουμε την περιοχή διατομής των πασσάλων. Δεδομένου ότι γνωρίζουμε τον αριθμό τους, πολλαπλασιάζοντας με την επιλεγμένη περιοχή, ανακαλύπτουμε το σύνολο.
5. Το ληφθέν αποτέλεσμα συγκρίνεται με την προηγουμένως υπολογιζόμενη (σημείο 4) περιοχή στήριξης.
6. Εάν η περιοχή που βρίσκεται στο βήμα 4 είναι μεγαλύτερη από αυτήν που υπολογίστηκε στο βήμα 2, οι επιλεγμένες παράμετροι πασσάλων είναι κατάλληλες για εμάς.
7. Αν είναι μικρότερο, αυξάνουμε την προγραμματισμένη διατομή των πασσάλων, πολλαπλασιάζουμε και συγκρίνουμε ξανά. Έτσι βρίσκουμε την απαιτούμενη περιοχή στοίβας.

Μερικές φορές είναι πιο κερδοφόρο να μην αυξάνουμε την περιοχή των πασσάλων, αλλά να τις εγκαθιστούμε συχνότερα. Η μέθοδος υπολογισμού δεν αλλάζει σε αυτήν την περίπτωση.

Φέρουσα ικανότητα πασσάλων διαφορετικών διαμέτρων σε διαφορετικά εδάφη (για μεγέθυνση της εικόνας, κάντε δεξί κλικ πάνω της)

Η περιοχή στήριξης που απαιτείται για την κανονική κατανομή φορτίου υπολογίζεται χρησιμοποιώντας τον τύπο:

Όπου H είναι η φέρουσα ικανότητα του εδάφους (μπορεί να ληφθεί από τον πίνακα). Ο συντελεστής 1.4 εφαρμόστηκε λόγω του γεγονότος ότι τα θεμέλια των σωρών απαιτούν μεγαλύτερο περιθώριο ασφάλειας: δεν γνωρίζουμε τι είδους χώμα βρίσκεται κάτω από όλους τους σωρούς. Επομένως, είναι καλύτερο να το παίξετε με ασφάλεια.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον υπολογισμό της περιοχής υποστήριξης και τον υπολογισμό της μάζας του σπιτιού, δείτε το βίντεο.

Τεχνολογία κατασκευής

Έχετε λοιπόν ένα έργο έτοιμο, ή εσείς ο ίδιος έχετε αποφασίσει για τη θέση των πασσάλων, τις παραμέτρους τους, τον τύπο και το ύψος του γκριλ. Μπορείτε να ξεκινήσετε την κατασκευή.

Σήμανση

Κατ 'αρχάς, αφαιρούν ολόκληρο το εύφορο στρώμα της γης, το βγάζουν στον κήπο ή το διπλώνουν σε μία από τις γωνίες του οικοπέδου. Η περιοχή θεμελίωσης είναι ισοπεδωμένη. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας μανταλάκια και κορδόνια, σημειώστε τα όρια του σπιτιού. Επιπλέον, τραβούν δύο κορδόνια που σηματοδοτούν την εξωτερική και εσωτερική επιφάνεια των τοίχων. Φροντίστε να ελέγξετε τη γεωμετρία μετρώντας και συγκρίνοντας όλες τις διαγώνιες σε ζεύγη.

Αφού ολοκληρωθεί η σήμανση, μπορείτε να επισημάνετε τις θέσεις εγκατάστασης στοίβας. Σχεδιάζονται στο σχέδιο και υπολογίζονται, καθορίζονται οι αποστάσεις μεταξύ τους.

Μια σχηματική αναπαράσταση της σειράς εργασίας κατά τη διάρκεια της κατασκευής ενός θεμέλιο στοίβας με τα χέρια σας (για να αυξήσετε το μέγεθος της εικόνας, κάντε κλικ πάνω της με το δεξί κουμπί του ποντικιού)

Εκσκαφή και έκχυση σωρών

Το πώς ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η εργασία εξαρτάται από τον τύπο των πασσάλων που χρησιμοποιούνται. Τις περισσότερες φορές, κατά την κατασκευή σπιτιού, χρησιμοποιούνται βίδες ή βαριές στοίβες.

Οι βίδες μπορούν να βιδωθούν χειροκίνητα. Όταν στρίβονται, τα κεφάλια τους είναι στο ίδιο επίπεδο. Είναι πιο βολικό να το επισημαίνετε με κορδόνια.

Για βαριεστημένους, απαιτείται ειδική τεχνική ή τρυπάνι κατάλληλης διαμέτρου. Οι τρύπες τρυπιούνται με αυτές τις συσκευές στα σωστά μέρη. Ο επιλεγμένος ξυλότυπος κατεβάζεται στα τελικά φρεάτια, τοποθετείται οπλισμός (τέσσερις ράβδοι με ραβδώσεις που συνδέονται μεταξύ τους). Εάν το θεμέλιο είναι λωρίδα από σωρό, τότε το οπλισμό πρέπει να έχει μια έξοδο τουλάχιστον 60-70 εκ. Στη συνέχεια θα έρθει σε επαφή με το γκριλ. Το τελευταίο βήμα σε αυτό το βήμα είναι η έκχυση του σκυροδέματος.

Το θεμέλιο στοίβας είναι έτοιμο για εγκατάσταση του ξυλότυπου.Σε αυτήν την περίπτωση, ο ξυλότυπος χρησιμοποιείται από χαρτί πίσσας οροφής ή υλικό στέγης, τυλιγμένο αρκετές φορές

Συσκευή ψησίματος

Εάν επιλεγεί ένα μεταλλικό γκριλ, συγκολλάται στις κεφαλές του σωρού. Όταν εργάζεστε, είναι σημαντικό να διατηρήσετε την αυστηρή οριζόντια θέση: τότε το φορτίο θα μεταδίδεται ομοιόμορφα.

Για τη συσκευή ενός θαμμένου γκριλ οπλισμένου σκυροδέματος (χαμηλή), θα πρέπει να προσθέσετε θρυμματισμένη πέτρα με κλάσμα 20-60 mm και τη συμπίεσή της με δονούμενη πλατφόρμα. Το ελάχιστο στρώμα θρυμματισμένης πέτρας είναι 15 εκ. Για να βελτιωθεί η φέρουσα ικανότητα του εδάφους κάτω από τον ιμάντα, είναι απαραίτητο να γεμίσετε τη θρυμματισμένη πέτρα σε μικρά στρώματα (5 εκ. Το καθένα) και να τη συμπιέσετε προσεκτικά με μια δονούμενη πλατφόρμα. Δεν θα είναι δυνατή η σωστή συμπίεση γύρω από τους σωρούς, αλλά αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό.

Το ξυλότυπο είναι εγκατεστημένο σε αυτήν τη συμπλήρωση. Το πλάτος της ταινίας είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από το πλάτος των τοιχωμάτων, το ύψος των σανίδων γίνεται λαμβάνοντας υπόψη το απαιτούμενο ύψος του υπογείου. Η συναρμολόγηση των ασπίδων και η εγκατάσταση των στοπ επαναλαμβάνει ακριβώς την τεχνολογία εγκατάστασης ξυλότυπος για θεμέλια ταινιών.

Σχέδιο ενίσχυσης θεμελίωσης σωρού με γκριλ οπλισμένου σκυροδέματος (ταινία σωρού)

Η ενίσχυση γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις με τον ίδιο τρόπο όπως στην κατασκευή της ταινίας: δύο ζώνες στο πάνω και κάτω μέρος του ενισχυμένου με ραβδώσεις, εγκάρσιες και κάθετες θέσεις από μια λεία ράβδο μικρότερης διαμέτρου. Όλοι οι κανόνες ενίσχυσης αποθηκεύονται. Προστίθεται μόνο γραβάτα. Οι οπές ενίσχυσης από τους πασσάλους κάμπτονται: μια σειρά είναι δεμένη με την κάτω χορδή, η δεύτερη με την άνω (μην ξεχάσετε να φτιάξετε τις εξόδους διαφορετικών μηκών). Πρέπει να έχουν διάμετρο τουλάχιστον 50 bar (εάν το οπλισμό είναι 12 mm, πρέπει να λυγίσετε 600 mm (50 * 12 mm)). Το διάγραμμα της ενίσχυσης του στηρίγματος στοίβας φαίνεται στο σχήμα.

Διαβάστε πώς ενισχύεται η βάση της ταινίας εδώ.

Εγκατάσταση ενσωματωμένων ανταλλακτικών

Σε αυτό το στάδιο, είναι απαραίτητο να αφήσετε τους αγωγούς εξαερισμού και να τοποθετήσετε σωλήνες και αγωγούς μέσω των οποίων θα παρέχονται μηχανικές επικοινωνίες (παροχή νερού, θέρμανση, ηλεκτρική ενέργεια, λύματα).

Μην ξεχάσετε την τοποθέτηση σωλήνων για αεραγωγούς, τη σύνδεση μηχανικών συστημάτων

Εάν δεν γίνει αυτό, θα πρέπει να σμίξετε το σκυρόδεμα αργότερα. Και αυτό είναι ένα μεγάλο κακό για το ίδρυμα, επειδή παραβιάζεται η ακεραιότητα του μονόλιθου. Λοιπόν, σκεφτείτε τα πάντα καλά: δεν θα υπάρξει ευκαιρία να επαναλάβετε.

Διαβάστε για την επιλογή του σκυροδέματος για το θεμέλιο εδώ.

Ρίχνει σκυρόδεμα

Το σκυρόδεμα δεν χύνεται μόνο. Δονείται επίσης. Χωρίς αυτήν τη διαδικασία, είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί ομοιομορφία και υψηλή αντοχή. Ως εκ τούτου, η επεξεργασία θεμελίωσης σκυροδέματος με δονητή μπορεί να θεωρηθεί υποχρεωτική διαδικασία.

Εάν η θερμοκρασία του αέρα μετά την έκχυση του σκυροδέματος είναι περίπου + 20 ° C, τότε ο ξυλότυπος μπορεί να αφαιρεθεί μετά από τέσσερις ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το σκυρόδεμα θα κερδίσει περίπου το 50% της αντοχής του σχεδιασμού, το οποίο είναι αρκετό για τις ακόλουθες εργασίες. Εάν η θερμοκρασία ήταν περίπου + 10 °, θα πρέπει να περιμένετε 10-14 ημέρες. Σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, οι συνθήκες θεωρούνται χειμερινές και το χυμένο σκυρόδεμα απαιτεί μόνωση ή θέρμανση.

Όλα είναι έτοιμα για έκχυση σκυροδέματος: οι αρματοποιίες είναι συνδεδεμένες, ο ξυλότυπος εκτίθεται και στερεώνεται (για να αυξήσετε το μέγεθος της εικόνας, κάντε δεξί κλικ πάνω της)

Για όλη την ελκυστικότητά του, τα θεμέλια με πέλματα έχουν μειονεκτήματα:

• Όπως ήδη αναφέρθηκε, λόγω του ότι είναι αδύνατο να προσδιοριστεί ποιο έδαφος βρίσκεται κάτω από κάθε έναν από τους σωρούς, η συμπεριφορά του είναι σχεδόν αδύνατο να προβλεφθεί.
• Σε τέτοια κτίρια, είναι αδύνατο να εξοπλιστούν υπόγεια.
• Με ψηλά γκριλ, απαιτείται να κλείσει κάπως το κενό: ζώα και έντομα θέλουν να εγκατασταθούν εκεί.